جامعه اسلامى اولاً كارها را براى تقرب و رضايت خداوند انجام دهند و ثانياً كارها را بدون توجه به منافع شخصى،درست و به موقع و در اولين فرصت انجام دهند.

مكتبى بودن كارگزاران نظام اسلامى اقتضا مى‌كند آن‌ها در همۀ ابعاد زندگانى فردى و جمعى خود به وظايف دينى و ملى خود متعبد و عامل باشند.مسلمان چون در برابر خداوند تعهد سپرده است،عملكرد او نيز بايد مطابق با خواستۀ خداوند باشد و«عمل به تكليف»را فداى هيچ چيزى نكند.فرهنگ عمل به تكليف و«تكليف‌گرايى»هرگاه در جامعه حاكم گردد، توفيق و پيشرفت همواره قرين فرد و جامعه اسلامى است.به تعبير قرآن كريم،مسلمان در صورت تكليف‌مدارى به«احدَى الحُسنَيَينِ» [1]دست مى‌يابد.حماسۀ عاشورا يكى از جلوه‌هاى روشن تكليف‌گرايى است.امام حسين(ع) مى‌فرمايد:« اَرجُو أن يَكونَ خيراً ما أراد اللّه بِنا،قُتِلنا أَم ظَفَرنا [2]؛اميدوارم آن چه خداوند براى ما اراده نموده است خير باشد،چه كشته شويم و چه پيروز گرديم.»

امام راحل(ره) نيز براساس فرهنگ عاشورايى مى‌فرمود:ملتى كه شهادت براى او سعادت است،پيروز است...ما در كشته شدن و كشتن پيروزيم. [3]

1.از راه‌هاى كارآمد در حفظ و نشر فرهنگ تكليف‌گرايى،خودسازى و مراقبت دائمى مسئولان از خود است.رهبر معظم انقلاب چنين رهنمود مى‌دهد:ما مسئولان بايد خود را بسازيم،مرتب با خود كلنجار برويم...هر كس هم كه جديداً مسئوليت را برعهده مى‌گيرد با اين نيّت و با اين هدف مسئوليت را قبول كند كه مى‌خواهد براى خدمت به مردم،يك انسان صالح بشود...اگر نماينده مجلسيم،اگر عضو دولتيم،اگر از مسئولان قضايى هستيم،اگر روحانى هستيم هر كجا قرار داريم،اولين و مهم‌ترين وظيفۀ را اصلاح كار خود بدانيم.چون اصلاح شخص ما،صرفاً اصلاح شخص نيست.ما منشأ اثريم و يك كلمه حرف و يك امضا،و يك تصميم‌گيرى من و شما در جامعه تأثير مى‌گذارد.ما اگر خود را اصلاح كرديم،جامعه را