حسرت و افسوس مى‌سازد.

دل بستۀ به دنيا،آرزوها و انتظاراتى دارد كه دنياى ناپايدار و دگرگونى‌پذير نمى‌تواند به آنها پاسخ مثبت دهد،از اين رو،دنياگرا يا نگران آينده رنج‌آور است كه از آن گريز و گزيرى ندارد و يا اندوهگين بلايى است كه مورد توقع نبوده و يا افسوس گذشته‌اى گريبانش را مى‌گيرد كه مطابق توقعات و خواسته‌هايش نبوده است.همۀ اين‌ها پى‌آمدهاى ناگوار دنياگرايى است.

پيامبر رحمت(ص) مى‌فرمايد:« ألرَّغبةُ فِى الدُّنيٰا تُكثِرُ الهَمَّ وَالحُزنَ؛ [1]ميل به دنيا حزن و اندوه را مى‌افزايد.»در سخن نغز ديگرى چنين رهنمود مى‌دهند:« أَنا زَعيمٌ بِثَلاٰثٍ لِمَن اكَبَّ عَلَى الدُّنيا:

بِفَقرٍ لاٰ غِناءَ لَهُ،و بِشُغلٍ لاٰ فِراغَ له،وَ بِهَمٍّ وَ حُزنٍ لَاانقِطاعَ لَه [2]؛من سه چيز را براى كسى كه دل به دنيا بسته است هشدار مى‌دهم:فقرى كه بى‌نيازى برايش نيست،گرفتارى‌اى كه آسايش برايش نيست،حزن و اندوهى كه پايان ندارد.»

امام على عليه‌السلام نيز پيامدهاى ناگوار دنياگرايى را سه چيز برمى‌شمرد:اندوه بى‌حاصل،حرص و آرزوى نافرجام. [3]اگر افراد جامعه اسلامى از پى‌آمدهاى تلخ دنياگرايى آگاه شوند،هرگز به دنيا روى نياورده و در صورت ابتلا به آسانى دل از آن برمى‌كنند.

مقام معظم رهبرى درباره خطر دنياگرايى چنين مى‌گويد:«اگر بدبختى‌هاى انسانيت را ريشه‌يابى كنيد،به آلودگى نفسانى انسان‌ها برمى‌گردد.آن جايى كه ضعف و بدبختى هست،يا به خاطر اختلافات است،يا به خاطر حرص و آز و دنياطلبى است!» [4]

5.راه‌كارهاى ويژۀ نشر روحيه تكليف‌گرايى

تكليف‌گرايى يعنى دغدغۀ انجام به موقع كار و حركت به سوى كار به انگيزۀ انجام اوامر خداوند و كسب رضايت او.از اين رو،تكليف‌گرايى خود عمل خاصى نيست،بلكه روش و كيفيت معينى در انجام عمل است. [5]منظور از روحيه تكليف‌گرايى آن است كه خدمتگزاران