هذلى در «عرنه» منزل كرده و مردمى را براى جنگ با رسول خدا فراهم ساخته است. پس «عبدالله بن انيس» را براى كشتن وى فرستاد.

به روايت ابن اسحاق: «عبدالله بن انيس» مى‌گويد: رسول خدا مرا فراخواند و گفت: «خبر يافتم كه خالد بن سفيان بن نبيح هذلى» مردم را براى جنگ با من فراهم مى‌سازد و در «نخله» (يا عرنه) منزل گزيده است. پس نزد وى رهسپار شو و او را بكش. گفتم: براى من توصيفش كن تا او را بشناسم. فرمودند: «او را كه ديدى از هيبتش بيمناك مى‌شوى و شيطان را به ياد مى‌آورى و نشانى ميان تو و او آن است كه هرگاه او را ديدى لرزه‌اى خواهى كرد.»

عبدالله مى‌گويد: شمشير خود برگرفتم و رو به راه نهادم و هنگام عصر او را ديدم كه زنانى هودج نشين به همراه داشت و مى‌خواست در جايى فرود آيد و چون او را ديدم-چنان كه رسول خدا گفته بود-لرزه‌اى بر من افتاد پس روى به وى نهادم و از ترس آن كه مبادا با هم گلاويز شويم و از نماز باز مانم، نماز را همچنان كه پيش مى‌رفتم به اشاره خواندم. پس چون به او رسيدم، پرسيد: كيستى؟ گفتم: مردى از «خزاعه» هستم و شنيده‌ام كه براى جنگ با اين مرد-رسول خدا-سپاه فراهم مى‌كنى، براى شركت در همين امر نزد تو آمده‌ام. گفت: آرى در همين انديشه‌ام. اندكى با وى راه رفتم و چون كاملاً بر او دست يافتم با شمشير بر وى حمله بردم و او را كشتم. سپس در حالى كه زنانش بالاى نعش او افتاده بودند بازگشتم و چون نزد رسول خدا رسيدم، فرمودند: «روسپيد باشى» . عبدالله را در اين باره اشعارى است كه ابن هشام آنها را نقل كرده است.

- كشتن غافلگيرانه ابوعفك و عصمأ

دو تن از عناصر يهودى كه در تحريك و تهييج دشمنان براى مبارزه با دولت نوپاى اسلامى سهم بسزايى داشتند. ابوعفك از قبيله بنى عمرو بن عوف [1]و عصمأ [2]دختر مروان بودند. اين دو عنصر نامطلوب با سرودن اشعارى در هجو پيامبر و مسلمانان مبارزه تبليغاتى شديدى را عليه اسلام راه انداختند. ابن هشام درباره قتل عصمأ نوشته است: