مستجاب كرد لذا تا كنون تمام پيروان دين‌هاى الهى از ابراهيم به نيكى و خوش نامى ياد مى‌كنند و وى را قهرمان توحيد و بت شكن مى‌دانند و در مكّه و عرفات و منى و صفا و زمزم از فداكارى او نام مى‌برند و وى را مى‌ستايند و محبتش در دل همه جهانيان قرار دارد.

مرحوم ثقفى در تفسير روان جاويد مى‌فرمايد: «در بعضى روايات لسان صدق به پيغمبر خاتم و امير المؤمنين عليه السلام و ائمه اطهار كه از نسل آن بزرگوار و تابع ملت اويند، تفسير شده و منافاتى با معناى سابق ندارد.»[1](اين از باب نمونه و مصداق است). «مرحوم طبرسى مى‌نويسد احتمال هم دارد معنايش اين باشد كه براى من فرزند صادقى در آخر امتها قرار ده كه دعوت به حق و توحيد داشته باشد كه آن حضرت محّمد صلى الله عليه و آله و سلم مى‌باشد.»[2] و حضرت گاهى مى‌فرمود: من همان لسان صدقِ پدرم ابراهيم هستم كه خداوند دعايش را مستجاب فرمود و در سوره صافات مى‌فرمايد: (وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي اَلْآخِرِينَ‌؛[3]ثنا و تعريف ابراهيم را بر آيندگان واگذارديم.) در حقيقت مردان بزرگ و شخصيتهاى تاريخى كه امر خيرى را پايه گذارى كردند دوست دارند، نام نيكشان يادآور فداكاريها و رشادتها باشد و راهشان همراه نام نيك آنها ادامه پيدا كند.

و نيز ابراهيم دعا كرد بهشت را ارث من گردان و مرا از وارثين آن قرار ده خداوند در سورۀ مؤمنون بعد از ذكر اوصاف اهل ايمان مى‌فرمايد: (أُولئِكَ هُمُ اَلْوارِثُونَ اَلَّذِينَ يَرِثُونَ اَلْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيها خالِدُونَ‌؛[4]اينان وارثان بهشت برين اند و در آن جاودانه‌اند.)

وارث بهشت مالك آن مى‌شود و در آن هميشگى خواهد بود و به فردوس كه

[1]- محمد ثقفى، تفسير روان جاويد، ج 4، پيشين، ص 133.

[2]- ابوعلى فضل بن حسن طبرسى، مجمع البيان، ج 7، پيشين، ص 194.

[3]- صافات / 108

[4]- مؤمنون آيات 1 تا 11