خداوند توبه‌پذير و آمرزندۀ گناه است و وقتى از كفر و عصيان برگشتيد و خدا را اطاعت نموديد، باران فراوانش را بر شما مى‌بارد و اموال و اولاد شما را فراوان مى‌كند و براى شما در دنيا باغها وبستانها ونهرهاىِ جارى، قرار مى‌دهد.

حضرت درمان دردهاى مهم اجتماعى، مثل فقر، قحطى و بى اولادى را، توبه و استغفار به درگاه خداى بى نياز، مى‌داند و به خداوند عرض مى‌كند من به قوم خود سفارش كردم استغفار كنند تا خداوند به آنها عنايت و توجّه كند و خواسته‌هايشان برآورده شود.

ربيع بن صبيح روايت مى‌كند: شخصى آمد پيش حسن (بعضى احتمال داده‌اند حسن بن على عليه السلام باشد و بعضى گفته‌اند حسن بصرى است) و از خشكسالى و قطحى به وى شكايت كرد. پس امام حسن عليه السلام به او فرمود استغفار و توبه كن و شخص دوّمى آمد و از فقر و ندارى به حضرت شكايت كرد، حضرت به او فرمود استغفار كن و از خدا آمرزش بخواه و شخص سومى آمد و به حضرت عرض كرد از خداوند بخواه فرزند پسرى به من بدهد. حضرت در جواب فرمودند:

خدا را استغفار كن. پس ما عرض كرديم سه نفر از سه مشكل به شما شكايت كردند و از سه باب سخن گفتند و در خواست انواع و اقسام علاج و راه حل را نمودند، پس به همه آنها امر كردى استغفار كنند! حضرت فرمود: اين را از پيش خودم نگفتم، اين درس را از قول خداوند آموختم كه از نوح عليه السلام حكايت مى‌كند حضرت به قومش فرمود خدايتان را استغفار كنيد كه بسيار بخشنده است و در اثر آن باران و ثروت و فرزند مى‌دهد.[1]

اميرالمؤمنين على عليه السلام مى‌فرمايد: «اَلْإِسْتِغْفارُ دَرَجَةُ‌العِلّيينَ‌؛[2]استغفار درجۀ بلندمرتبگان است (شايسته هر كسى نيست).» از آنجائى كه اين دعاى تعليمى يعنى استغفار

[1]- ابوعلى فضل بن حسن طبرسى، مجمع البيان، ج 10 پيشين، ص 36.

[2]- ابوالحسين رضى، نهج البلاغه، مترجم فيض الاسلام، تهران: چاپ اسلاميه، حكمت 417.