ديگرى است هنگامى كه نوح مبعوث برسالت گرديد، 850 سال داشت و 950 سال نيز در ميان قوم خود توقف كرد[1] و مردم را به توحيد و پرستش خداى يگانه دعوت نمود و پس از فرود آمدن از كشتى نيز 500 سال ديگر زندگى كرد كه جمعاً 2300 سال عمر كرد. و وى را شيخ الانبياء مى‌گويند.»[2]

و از اوصافى كه خداوند در قرآن او را بدان ياد كرده، شكرگزارى و پُرسپاسى او بود كه مى‌فرمايد: (إِنَّهُ كانَ عَبْداً شَكُوراً)[3].

در تفسير اين آيه آمده است كه هرگاه جامه‌اى مى‌پوشيد يا خوراكى مى‌خورد يا آبى مى‌آشاميد، خدا را شكر مى‌كرد و «الحمدللّه» مى‌گفت و در آغاز «بسم اللّه» و در پايان «الحمدللّه» مى‌گفت.

استغفار

نوح عليه السلام وقتى سرگذشت خود را با قومش بيان مى‌كند، مى‌گويد:

(فَقُلْتُ اِسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفّاراً يُرْسِلِ اَلسَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنّاتٍ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهاراً؛[4]پس به قوم خود گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او بسيار آمرزنده است تا از آسمان برايتان باران فرستد وشما را به اموال و فرزندان مدد كند و برايتان باغها و نهرها پديد آورد.)

يكى از دعاهاى آموزشى كه حضرت نوح به قوم معصيت كار و كافر خود تعليم داده است، استغفار و توبه است كه مى‌فرمايد به آنها گفتم از گناه و كفر و معصيت دست برداريد و از پروردگارتان طلب مغفرت نماييد و مطمئن باشيد كه

[1]- نوح / 10-12

[2]- سيد هاشم رسولى محلاتى، قصص قرآن يا تاريخ انبيا، چاپ اول، تهران: دارالكتب.

[3]- سورۀ اسراء، 31.

[4]- نوح / 10-12