سرگذشت حضرت نوح عليه السلام

يكى از پيامبران بزرگ كه در راه ترويج توحيد و يكتا پرستى رنج بسيار كشيد و از مردم آزار زياد ديد، حضرت نوح عليه السلام بود، زيرا به اندازه‌اى مردم به بتها و پرستش آنها علاقه داشتند كه نوح عليه السلام سالهاى زيادى از آنها كناره گرفت و در كوهها و غارها به تنهايى به عبادت خدا مشغول بود. در قرآن كريم 43 مرتبه نام نوح ذكر شده و در شش سوره از سوره‌هاى قرآن (اعراف، هود، مؤمنون، شعرا، قمر و نوح) داستان آن بزرگوار با قومش بتفصيل بيان شده و در ميان آنها در سوره هود تفصيل بيشترى داده شده است. نام اصلى حضرت نوح «عبدالغفار» است و در بعضى روايات «عبدالملك» و يا «عبدالاعلى» ذكر شده است و علت اينكه او را نوح خواندند، كثرت نوحه و گريۀ آن حضرت بوده است. وى اولين پيامبر اولوالعزم و داراى بيانى فصيح و منطقى نيرومند بود و كتاب او نخستين كتاب آسمانى است كه مشتمل بر احكام و دستورات بود و بجز آدم و ادريس كه قبل از وى بودند، ساير پيامبران نسبتشان بدو منتهى مى‌گردد.»[1]

مسعودى در اثبات الوصيّة مى‌نويسد:

«عمر نوح عليه السلام هنگام مرگ، طبق روايتى 1450 سال بوده است و در خبر

[1]- قصص قرآن، سيد هاشم رسول محلاتى.