آمده و مسلمان شدند.[1]

28. عَلَی الاسلام، السّلام[2]

بعد از مرگ معاويه، فرزندش يزيد در نامه به حاكم مدينه نوشت: از مردم براى من به هر طریقی که ممکن است، بيعت بگير. او می‌دانست كه مدينه مركز است و چشم همه به آنجا دوخته شده است لذا در نامه خود نوشت: ضمناً حسين بن على7 را دعوت کن و از او هم حتماً بيعت بگير و اگر بيعت نكرد سرش را برایم بفرست.

امام حسين7 از بیعت با یزسد امتناع ورزید و شبانه با بسیاری از مردان بنی‌هاشم مدینه را به قصد مکّه ترک کردند. با مطالعه اين فراز تاريخ اين سوال پيش می‌آيد كه چرا امام حسين7 در مدينه نماند و حتى بيعت ظاهرى را نپذيرفت تا از حوادث و خطرات آينده در امان بماند؟ جواب اين است كه امام در بيعت با يزيد دو مفسده را می‌ديد كه حتى در مورد معاويه هم وجود نداشت:

اول: بيعت با يزيد تثبيت خلافت موروثى بود، يعنى مسئله خلافت يك فرد نبود بلکه مسئله خلافت موروثى بود.

دوم: شخصيت خاص يزيد بود او نه تنها فاسق و فاجر بود بلكه متظاهر و متجاهر به فسق هم بود به طوری که علناً شراب می‌خورد و شايستگى سياسى هم نداشت.

معاويه و بسيارى از خلفاى آل عباس اگر چه مردان فاسق و فاجرى بودند ولى يك مطلب را كاملا درك می‌كردند كه اگر بخواهند قدرتشان باقى بماند بايد تا

[1].[627] بحار الأنوار، مجلسی، محمد باقر، ط دار الاحیاء التراث، ج ٤٣، ص ٣٣٣ و ٣٣٥.

[2]. اگر چنین حاکمی بر مسلمانان حکومت کند، باید با اسلام خداحافظی کرد و فاتحه اسلام را خواند.