نپذيرد، ای محمّد اگر آنان از آيين حقّ امتناع ورزیدند به آنان بگو: گواه باشيد كه ما مسلمانیم.»[1]

19. انکار اسلام ‌به جهت تعصّب قبیلهای

وليد بن عتبه و ابوجهل با این که مخالف رسول اللّهﷺ بودند و اسلام را نپذیرفته بودند، آنقدر جذب معانی برجسته و عالی قرآن شده بودند که برای شنیدن قرآن شبها به طور پنهانی نزدیک منزل ‌رسول اللّه آمده و بعد از روشن ‌شدن هوا یکدیگر را می‌دیدند آنان با هم پیمان بستند که این امر دیگر تکرار نشود ولی باز روز بعد هر سه برای شنیدن صوت قرآن حاضر شدند.

نقل شده که ابوجهل چون فهمید وليد بن عتبه تحت تأثیر قرآن واقع شده به او گفت: پدران و اجداد ما همگی بت‌پرست بوده‌اند. اگر تو که بزرگ ما هستی چنین کنی ما هم نسبت به اعتقادات خود در مورد بت‌ها سست می‌شویم...

وليد بن عتبه در جواب گفت: باید روی این موضوع فکر کنم و بعد از چند روز فکر کردن، چون منافع خود و قبیله‌اش را در معرض خطر دید با این که می‌دانست قرآن سخن بشر نیست، منکر رسالت رسول اللّه و حقانیّت قرآن شد و نسبت سحر و جادو به رسول اللّه داد. سپس آیات ذیل در شان او نازل گردید: (إِنَّهُ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ثُمَّ نَظَرَ ثُمَّ عَبَسَ وَ بَسَرَ ثُمَّ أدبرَ وَ اسْتَكْبَرَ فَقَالَ إِنْ هٰذَا إِلاَّ سِحْرٌ يُؤْثَرُ إِنْ هٰذَا إِلاَّ قَوْلُ الْبَشَرِ).[2]

[1]. سیره ابن هشام ج 2، ص 606، طبقات ابن سعد،ج 1، ص 264،سیره حلبی، ج 3، ص271.

[2].[619] البرهان فی تفسير القرآن، کشکول بحرانی، سید هاشم ، جلد 5 ، ص 525.