اسم الکتاب : جلوههای دلنواز ماه المؤلف : ابن حسینی، سعید الجزء : 1 صفحة : 36
الْفُسُوقُ
بَعْدَ الْإِيمَانِ وَ مَنْ لَمْ يَتُبْ فَأُولٰئِكَ هُمُ
الظَّالِمُونَ)[1]
ای كسانی كه ایمان آوردهاید! نباید گروهی از
مردان شما گروه دیگر را «با بردن القاب و کلمات زشت و بیادبانه» مسخره
كنند، شاید آن گروه بهتر از شما باشند و نباید زنان یک قوم،
زنانِ قوم دیگر را چنین یاد کنند شاید
زنان آن قوم نزد خدا بهتر از آنان باشند، یكدیگر را مورد طعن و
عیبجویی قرار ندهید و با القاب زشت و ناپسند
نخوانید، بسیار بد است بر فردی که ایمان آورده «بواسطه
چنین کارهای زشتی» بر او اسم فاسق اطلاق شود، چنین
کسانی اگر از کار خود توبه نكنند، به خود ستم کردهاند. [2]
8. احترام رسول
اللّهﷺ به اشخاص وارد
در مجلس
سیره و روش
همیشگی پيامبر اکرمﷺ اين بود كه هر كس بر وى وارد میشد، او را
اکرام و احترام مینمود. گاهى عباى خود را به جاى فرش زير قدمهای او
میگستراند
و گاهی زیر انداز كوچكى را كه روى آن نشسته بود، به شخص تازه وارد میداد. (وَ كانَ يُكْرِمُ
مَنْ يَدْخُلُ عَلَيْهِ حَتَّی رُبَّما بَسَطَ ثَوْبَهُ و يؤثرُ الداخلً
بالوسادة التى تحته)[3]
نقل شده مردى
وارد مسجد شد و به سوى پيامبر آمد. با نزديك شدن او حضرت جا به جا شد و تغيير محل
داد. مرد عرض كرد: مسجد وسيع است، چرا حركت كرديد و از مكان خود جابجا شدید؟
حضرت فرمود: حقّ مسلمان بر برادر مسلمانش آن است كه وقتى ببيند او قصد نشستن دارد،
به احترام وى قدری جا به جا شود و كنار برود با این کار هنگام ورود،
او را احترام و تكريم نموده است. (إِنَّ مِنْ
حَقِّ الْمُسْلِمِ عَلَى الْمُسْلِمِ إِذَا أَرَادَ الْجُلُوسَ أَنْ يَتَزَحْزَحَ لَهُ)[4]