به فتح شهرها و پیروزی امت‌های دیگر و غیر آن‌ها. همچنین است مکاشفاتی که در این زمان به نام «قراءة افکار و مراسلة الافکار» و جود دارد.[1]

در تکمیل بحث می‌توان گفت:

الف) بعض اشاعره معتقدند که گروهی از معجزات منحصر در قدرت خدا و گروهی دیگر تحت قدرت بشر است. نوع اول معجزه در نزد مردم بهتر و مؤثرتر به‌حساب می‌آید مانند احیای اموات و نوع دیگر مانند بلاغت در نظم کلام و حمل کوه. جنس این معجزه دلیل بر صدق مدعی رسالت نیست بلکه بسیاری آن و وقوع آن در و جه مخصوص بر صدق او دلالت دارد .[2] جمهور معتزله و بعض اشاعره وقوع این معجزات در درجه بالایی از کمال و بلاغت را از توان بشر خارج می‌دانند.[3] از دانشمندان غربی نیز شلایر ماخر معتقد است که شفای بیماران نیرویی است که کم‌وبیش، بسیاری از مردم دارا هستند شاید عیسی(ع) در حد کمال از این قدرت برخوردار بوده است.[4]

[1] - محمد رشید رضا، المنار، ج ۱۱، ص ۲۳۵.

[2] - روح الله شاکری زواردهی، معجزه در اینه حکمت،ص ۵۳ به نقل از باقلانی، البیان، ص۲۳.

[3] - همان، به نقل از باقلانی، البیان، ص۱۴.

[4] -عبدالحسین خسروپناه، مسايل جدید کلامی و فلسفه دین، قم: مرکز بین المللی ترجمه و نشر المصطفی6، ۳ جلدی، ۱۳۹۳، ج ۱، ص ۲۲۸ به نقل از جلال الدین آشتیانی، تحقیقی در دین مسیح، ص ۲۱۵.