دست پیامبران برای بیدارسازی وجدان‌ها است و شاید این هم‌زمانی، به دلیل حکمت خداوندی بود تا نشانه‌های آفرینش و ضعف خود را در برابر خدا ببینند.[1]

ج) مستشرقان نیز حادثه ریزش کوه از بلندی، به دلیل نقل نشدن در تورات را انکار کردند[2]و رشید رضا تأویل آیه در جهت وفاق بین دین و علم به‌منظور اقناع مخالفان، نزدیک سازی آراء و پاسخگویی به شبهات منکران دین جایز شمارد. ازاین‌رو می‌توان تأویل رشید رضا در این آیه را در همین راستا دانست.

د) تبیین و دفاع از مفاهیم دینی ضروری است اما تلاش بر تطبیق آن بر نظر مخالفان درست نیست. مفسر باید به تبیین مراد الهی بپردازد و در موارد ضرورت از ظاهر آیات عدول کرده و با دقت، احتیاط و دوراندیشی به تأویل کلام الهی بپردازد.

ه) اگر این تأویل‌ها در معارف راه یابد، دیگر برای کلام ظهوری باقی نمی‌ماند و هیچ اصل مورد اعتمادی که فصاحت و بلاغت در کلام بدان متکی باشد، وجود نخواهد داشت.[3]

و-تولد حضرت یحیی (ع)

در آیاتی از سوره آل‌عمران و مریم، درخواست حضرت زکریا و معجزه تولد حضرت یحیی (ع) از پدری پیر و مادری نازا بیان‌شده است. مانند: «هُنالِكَ دَعا زَكَرِيَّا رَبَّهُ قالَ رَبِّ هَبْ لِي مِنْ

[1] - محمد هادی معرفت، نقد شبهات پیرامون قرآن کریم (مترجم: علی اکبر رستمی، حسن خرقانی، حسن حکیم باشی، میرزا علیزاده)، قم: موسسه فرهنگی انتشارات التمهید، ۱۳۹۲، ص ۱۰۳.

[2] -ر. ک. عمربن ابراهیم رضوان، آراء المستشرقین حول القرآن الکریم و تفسیره، ج ۱، ص ۳۴۸.

[3]- ر.ک. محمدحسين طباطبايى، الميزان في تفسير القرآن، ج ۱، ص ۱۹۸.