ناشناخته در قرآن به باد عقیم[1] و باد صرصر[2] تعبیر شده استِ بادی که به هر چه برخورد کند آن را مثل خاک نرم می‌کند[3].

رشید رضا در توضیح آیه «أَ فَمَنْ كانَ عَلى‌ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّه‌»[4] می‌نویسد که بینه یعنی حجت و بصیرت از طرف پروردگار. هر آنچه حق را روشن کند، بینه است مانند برهان در عقلیات، نصوص در نقلیات، خوارق در الهیات، تجربه در حسیات. قرآن می‌فرماید همه رسولان به همراه بینات آمدند. بینات آن‌ها بر دو قسم حجت‌های عقلی و معجزات بوده است. کسانی که به بینات رسول قانع نشدند و بعد از تحدی و انذار به عذاب، معجزات را انکار کردند، به عذاب استیصال هلاک می‌شوند.[5] بنابراین، مفسران المنار نیز بر هلاکت قوم به عذاب الهی به‌گونه‌ای معجزه‌آسا اذعان دارد.

[1] -ذاریات ۴۱.

[2] -قمر ۱۹.

[3] -محمد رشید رضا، المنار، ج ۱۲، ص ۱۱۹.

[4] - هود ۱۷ .

[5] - همان.