ز زر بفت چينى كشيد ندنخ‌* * * سپاه اندر امد چو مور و ملخ‌

نهادند زرّين يكى زير كاه‌* * * نشست از برش پهلوان سپاه‌

نشتسذ پيشش صد و شصت مرد* * * سواران و شيران روز نبرد

ابا افسر و جامه‌هاى بنفش‌* * * بپاي اندرون كرده زرّينه كفش‌

همان طوق داران ابا كوشوار* * * سرا پرده آراسته شاهوار

چو شعبه ببالاى پرده سراى‌* * * بيامد بر آنجا نه بنهاد پاي‌

هميرفت بر خاك بر خوار خوار* * * ز شمشير كرده يكي دستوار

نشست از بر خاك و كس را نديد* * * سوى پهلوان و سران ننكريد

بدو كفت رستم كه جان شاد دار* * * بدانش روان و تن آباد دار

بدو و كفت شعبه كه اى نيكنام‌* * * اكر دين پذيرى عليك السلام‌

به پيچيد رستم ز كفتار او* * * بروهاش پر چين شد از كار او

ازو نامه بستد بخوننده داد* * * سخنها برو كرد داننده ياد

چنين داد پاسخ كه او را بكوى‌* * * نه تو شهريارى نه ديهيم جوى‌

نديدى سر نيزه بخت مرا* * * دلت آرزو كرد تخت مرا

سخن نزد دانندكان خوار نيست‌* * * ترا اندر نيكار ديدار نيست‌

اكر سعد با تاج شاهان بودى‌* * * مرا رزم و بزم وى آسان بودي‌

و ليكن چو بد ز اختر بى‌وفاست‌* * * چه كويم كه امروز روز بلاست‌

مرا كر محمد بود پيش رو* * * ز دين كهن كيرم اين دين نو

همي كژ بود كار اين كوژ پشت‌* * * بخواهد همى بود با ما درشت‌

تو اكنون بدين خرّمى باز كرد* * * كه جاى سخن نيست روز نبرد

بكويش كه در جنك مردان نيام‌* * * مرا بهتر آيد ز كفتار خام‌

جو شعبه بنزديك او كشت باز* * * سپه را بفرمود تا كرد ساز

بفرمود تا بر كشيدند ناى‌* * * سپه اندر آمد زهر سوى بجاى‌

«جواب سعد الوقاص على كتاب رستم هرمزد»

فكتب سعد جوابه بعبارات تتضمن الشدة و اللين. بدأ بسم اللّه و محمد رسوله و الدليل على طريق الحق. ثم تكلم عن الجن و آدم و احاديث النبي الهاشمي و عن القرآن الشريف و التوحيد و الوعد و الوعيد و نهر اللبن و شجر طوبى و الشراب الطهور و الجنة و جهنم و الشريعة الأحمدية فاذا قبل الشاه هذا الدين المبين نال السعادة