بزينة ملابسهم و زخارف بيوتهم فأنتم تتشبهون بالنساء في التزين و لا شجاعة لكم و في تلك الاثناء سلمه الكتاب. فلما قرأه سعد استغرب و تعجب مما حواه.

«نامه سعد وقاص برستم هرمزد»

بتازى يكي نامه پاسخ نوشت‌* * * پديد آوريد اندر و خوب و زشت‌

سر نامه بنوشت نام خدا* * * محمّد رسولش بحق رهنما

ز جنىّ سخن كفت و از آدمى‌* * * ز كفتار پيغمبر هاشمى‌

ز توحيد و قرآن و وعد وعيد* * * ز تحديد و ز رسمهاى جديد

ز قطران و از آتش و ز مهرير* * * ز فردوس و جوى مى و جوى شير

ز كافور و از مشك و ماء معين‌* * * درخت بهشت و مى و انكبين‌

كه كر شاه پذيرد اين دين راست‌* * * دو عالم بشادى و شاهى و راست‌

همان تاج يابد همان كوشوار* * * همه ساله با بوى و رنك و نكار

شفيع از كناهش محمد بود* * * تنش چون كلاب مصعد بود

بكارى كه پاداش يابي بهشت‌* * * نبايد بباغ بلا خار كشت‌

تن يزدكرد و جهان فراخ‌* * * چنين باغ و ايوان و ميدان و كاخ‌

همه تخت و تاج و همه جشن و سور* * * نيرزد بديدار يك موى حور

دو چشم تو اندر سراى سپنج‌* * * چنين خيره كشت از پى تاج و كنج‌

بس ايمن شدستى برين تخت و عاج‌* * * بدين كنج و مهر و بدين تخت و تاج‌

جهانى كجا شربت آب سرد* * * نيرزد بدودل چه دارى بدرد

هر انكس كه پيش من آيد بجنك‌* * * نه بيند بجز دوزخ و كور تنك‌

بهشت است اكر بكرود جاى او* * * نكر تا چه آيد كنون راى او

هميشه بود آن و اين بكذرد* * * چنين داند انكس كه دار داخرد

بقرطاس مهر عرب بر نهاد* * * درود محمد همى كرد ياد

فرستاده سعد و قاص رفت‌* * * بنزديك رستم خراميد و تفت‌

جو شعبه مغير برفت از كوان‌* * * كه آيد بر رستم پهلوان‌

از ايرانيان نامدارى ز راه‌* * * بيامد برى پهلوان سپاه‌

كه آمد فرستاده پير و سست‌* * * نه اسب و سايح و نه جامه دوست‌

يك تيغ باريك بر كردنش‌* * * پديد آمده چاك پيراهنش‌

چو رستم بكفتار او بنكريد* * * ز ديبا سرا پرده در كشيد