مواهب الهي است و خداوند هم خود سينه قابل را شرحه شرحه مي‌كند و گنجايش آن را افزون مي‌نمايد و هم او شرح درد اشتياق را برايش بازگو مي‌كند. (الم نشرح لك صدرك) و (علمك ما لم تكن تعلم) .

تعبير به نزول و دلالت آن بر دو سويه بودن وحي و قرآن

تعبير به نزول قرآن نيز كه به معناي فرو آمدن آن از مرتبه اي بلند است دليل نقلي بر بشري نبودن قرآن به لحاظ ذات خود و بشري شدن آن در مرتبه عالم حس بشري و فرودگاه انساني است ; و پيامبر هم كه واسطه ابلاغ آن بود با چهره فرا بشري خود معناي بلند عقلي و صورت الفاظ آن را تلقي و دريافت كرده و با چهره بشري آن را تبليغ مي‌نمود. و اگر تنها جنبه بشري مي‌داشت و وحي نازل بر او سراپا بشري مي‌بود هيچ فرقي بين او و ديگر انسان هاي زمان او و قرآن و ديگر سخنان نبود; و وحي كردن بر او در بين آن همه انسان هم ترجيحي بدون مرجح بلكه ترجح بدون مرجح كه امري محال است، مي‌بود.

آري، برخي هم روزگاران تنزيه گراي افراطي پيامبر6 مي‌پنداشتند كه او بايد تنها چهره فرابشري داشته باشد و مي‌گفتند: (ما لهذا الرسول يأكل الطعام و يمشي في الاسواق) ;[1] "چه چيزي است اين پيامبر را كه غذا مي‌خورد و در بازارها راه مي‌رود". و بعضي ديگر از تفريطگران تشبيهي هم گمان مي‌داشتند كه انبياء تنها

---