چهره بشري دارند و مي‌گفتند: (ما هذا الا بشر مثلكم يأكل مما تأكلون و يشرب مما تشربون) ;[1] "اين جز بشري مانند شما نيست از آنچه مي‌خوريد مي‌خورد و از آنچه مي‌نوشيد مي‌نوشد". و درباره قرآن هم گفتند: (ان هذا الا قول البشر) [2] و حق تعالي هم در رد هر دو گروه فرمود: (قل انما أنا بشر مثلكم يوحي الي ) ;[3] "بگو كه جز اين نيست كه من بشري مانند شما هستم كه به من وحي مي‌شود". بلي او بشري است ولي "كيف بشر"؟ بشري كه به او وحي مي‌شود و در آسمان هاي ملكوت و جبروت در پرواز است، بلكه به مقام "او ادني" و برزخيت كبري رسيده و وجود منبسط او تا به آنجا كشيده و نحل عالم قدس گرديده است ; و چون زبان گوياي بشري دارد به حكم (ان هو الا وحي يوحي ) طوطي شكر شكن سدرة المنتهي گرديده كه بدون كم و كاست آنچه را در بوستان غيب ديده و شنيده در دشت كوير و شوره زار طبيعت و ويرانه ناسوت مي‌نماياند و بازگو مي‌كند تا با آب علم و معرفت علم لدني آن را به كشتزاري گوارا و آبادي ارض الله تبديل نمايد و با دانش كشفي كه برخواسته از وحي و الهام و آگاهي از مخازن علمي حق است از بود و نبود حقايق خبر دهد و بايد و نبايد كارها را ابلاغ كند. و اگر نبود اين جايگاه و اين آگاهي و اين روحانيت، و وحي همه اش سراپا بشري مي‌بود چه ضمانتي و آيتي و ضرورتي بر صحه گذاردن خدا بر گفتار او وجود داشت و از كجا

---