نگهداري كند و از بين برود، چنانچه در نگهداري آن كوتاهي يا زياده روي ننموده ضامن نيست، ولي اگر براي خود برداشته يا از طرف صاحبش صدقه داده باشد و او به صدقه دادن راضي نشود در هر صورت ضامن است .

مساله 2902- هنگام اعلام لازم نيست جنس چيزي را كه پيدا كرده بگويد، بلكه همين قدر كه بگويد: "چيزي پيداكرده ام" كافي است، مگر اينكه اعلام به اين شكل بي فايده باشد. و چنانچه شخصي نشانه هاي آن را به گونه اي بگويدكه اطمينان به صداقت او پيدا شود كافي است، و لازم نيست نشانه هايي را كه بيشتر اوقات صاحب مال متوجه آنهانيست بگويد.

مساله 2903- شخصي كه مالي را پيدا مي‌كند لازم نيست خودش اعلام نمايد، بلكه فرد مطمئني مي‌تواند از طرف اواعلام كند.

مساله 2904- اگر مالي را كه كمتر از بهاي "‌2/419» گرم نقره سكه دار ارزش دارد پيدا كند و از آن صرف نظر نمايد و درمسجد يا جاي ديگر بگذارد، چنانچه كسي آن را بردارد براي او حلال است، ولي اگر قيمت آن به «2.419» گرم نقره سكه دار برسد و اعلام نكند و درجايي كه پيدا كرده و يا در مسجد يا جاي ديگر بگذارد و آن چيز از بين برود يا ديگري آن را بردارد، كسي كه ابتدا آن را پيدا كرده ضامن است .

مساله 2905- هرگاه چيزي پيدا كند كه اگر بماند فاسد مي‌شود، بايد تا مقداري كه ممكن است آن را نگه دارد، بعدبنابراحتياط با اجازه حاكم شرع قيمت كند و خودش بردارد يا بفروشد و پولش را نگه دارد، و اگر صاحب آن پيدا نشد ازطرف او صدقه بدهد. و احتياط واجب آن است كه براي صدقه دادن از حاكم شرع اجازه بگيرد.

مساله 2906- قيمت مال پيدا شده بايد بر حسب زمان و مكاني كه مال در آن پيدا شده محاسبه شود.

مساله 2907- اگر چيزي را كه پيدا كرده هنگام وضوگرفتن و نماز خواندن همراه او باشد، در صورتي كه قصدش اين باشد كه صاحب آن را پيدا كند اشكال ندارد.

مساله 2908- اگر دو شاهد عادل شهادت دهند كه مال پيدا شده براي فلان شخص است، بايد مال به آن فرد داده شود، چه پيش از شروع اعلام باشد يا در بين و يا پس از آن .

مساله 2909- اگر كسي كه مال نشانه دار را پيدا كرده بميرد، چنانچه پس از پايان اعلام آن را براي خودش برداشته ومرده باشد مالكيت آن به همان صورت به وارث او منتقل مي‌شود كه اگر صاحبش پيدا شد به او برگردانده شود، و اگرقبل از شروع اعلام يا در بين آن مرده باشد ظاهرا ورثه بايد به جاي او اعلام نمايند.