كند بايد انجام آن در نظر مردم بهتر از ترك آن نباشد، بلكه صحت قسم در كار مباحي كه انجام و ترك آن در نظر شرع و مردم مساوي است محل اشكال است . و اگر كاري را كه براي انجام آن قسم خورده در وقت قسم انجام آن بهتر بوده ولي در وقت عمل شرعا ترك آن بهتر است، عمل به آن لازم نيست، همچنين است اگر كاري را كه براي ترك آن قسم خورده در وقت قسم ترك آن بهتر بوده ولي در وقت عمل انجام آن بهترباشد.

3 - به يكي از اسامي خداوند متعال سوگند ياد كند، خواه نامي باشد كه به غير ذات مقدس او گفته نمي شود - مانند:"الله" و "خدا" - يا نامي كه به غير خدا هم گفته مي‌شود ولي به اندازه اي درباره خدا استعمال مي‌شود كه هرگاه آن نام برده شود ذات مقدس خدا در نظر مي‌آيد - مانند: "خالق" و "رازق" -، بلكه اگر به نامهايي قسم ياد كند كه بدون قرينه خدا در نظر نمي آيد ولي او قصد خدا را داشته باشد بنابراحتياط بايد به آن قسم عمل نمايد. و در هر حال اگر به غيرخدا - مانند: "پيامبر 6‌" يا "امام (ع)‌" يا "قرآن" يا "كعبه" يا "مسجد" يا "جان خود" و يا "جان ديگري" - قسم خورده باشد، هرچند مخالفت آن، كار خوبي نيست ولي عمل بر طبق آن واجب نيست و كفاره ندارد.

4 - قسم را به زبان بياورد، بنابراين اگر بنويسد يا در قلبش آن را نيت كند صحيح نيست، ولي شخص لال مي‌تواند بااشاره سوگند ياد كند.

5 - عمل كردن به قسم براي او ممكن باشد، و اگر هنگامي كه قسم ياد مي‌كند ممكن باشد و بعد تا آخر وقتي كه براي قسم معين كرده عاجز شود يا مشقت شديد داشته باشد، از همان وقت كه چنين شده قسم او به هم مي‌خورد.

مساله 2853- قسم خوردن فرزند با نهي پدر يا قسم زن با نهي شوهر صحيح نيست، بلكه اگر بدون اجازه و اطلاع آنان نيز قسم ياد كنند محل اشكال است، هرچند در اين صورت احوط عمل كردن به آن است، مگر اينكه پدر يا شوهر قسم آنان را به هم بزند و از عمل به آن نهي كند، يا عمل كردن زن به قسم مزاحم حقوق شوهر باشد.

مساله 2854- كفاره مخالفت با قسم سيركردن يا پوشاندن ده فقير و يا آزاد كردن يك بنده است، و چنانچه توان انجام هيچ كدام را ندارد بايد سه روز روزه بگيرد.

مساله 2855- اگر انسان از روي فراموشي يا ناچاري به قسم عمل نكند كفاره براو واجب نيست، همچنين است اگرمجبورش كنند كه به قسم عمل ننمايد. و قسمي كه آدم وسواس مي خورد مثل اينكه مي‌گويد: "والله الان مشغول نمازمي شوم" و به واسطه وسواس مشغول نمي شود، اگر وسواس او طوري باشد كه بي اختيار به قسم عمل نكند كفاره ندارد.