(الي ان قال) فقام رجل فقال : يا اميرالمؤمنين، ما نصنع في ذلك الزمان ؟ قال : انظروا اهل بيت نبيكم فان لبدوا فالبدوا، و ان استصرخوكم فانصروهم توجروا، و لا تستبقوهم فتصرعكم البلية ثم ذكر حصول الفرج بخروج صاحب الامر(ع)."[1]

كتاب الغارات از زر بن حبيش روايت مي‌كند كه حضرت علي (ع) در نهروان خطبه ايراد مي‌فرمود، شخصي به پاخاست و گفت : اي اميرالمؤمنين، درباره فتنه ها سخن بگو. حضرت فرمود: فتنه ها هنگامي كه روي مي‌آورند شبهه ناك هستند، سپس پاره اي از فتنه ها را برشمرد. شخص ديگري از جاي برخاست و گفت : اي اميرمؤمنان، در آن زمان ما چه كنيم ؟ حضرت فرمود: و به اهل بيت پيامبرتان نگاه كنيد، اگر آنها درنگ كرده و ايستادند شما هم توقف كنيد، و اگر از شما ياري طلبيدند به ياري آنها بشتابيد تا اجر و پاداش ببريد، و هرگز از آنها سبقت نگيريد كه مصيبت ها و مشكلات شما را فرا خواهد گرفت . سپس امام (ع) بشارت فرج و پيروزي به وسيله خروج صاحب الامر (عج) را بيان فرمود.

توضيح روايت

اين كلام قسمتي از يك خطبه طولاني است كه در اول كتاب الغارات [2] درج شده و قسمتي از آن نيز در نهج البلاغه آمده است .[3] و نظير همين روايت نيز در كتاب سليم بن قيس به صورت مفصل مطرح شده است .[4]

طبق آنچه از ظاهر كتاب الغارات استفاده مي‌گردد اين كلام مربوط به زمان فتنه بني اميه است، و نزد ما واضح است كه در زمان بني اميه مرجع حق براي شيعيان اهل بيت پيغمبر6 بوده اند، و در اين كلام يادآوري شده كه در صورت سكوت و توقف اهل بيت (ع) آنان بايد آرام بگيرند، و در صورت قيام و طلب ياري كردن آنان، بايد به ياريشان بشتابند; در هر صورت دستور مراجعه به اهل بيت پيغمبر6 در مسائل سياسي و مبارزاتي مستلزم حضور و ظهور آنان است، به گونه اي كه بتوان از آنان سرمشق و الگو گرفت ; مگر اينكه مراد روايت مراجعه به شخص ائمه (ع) نباشد، بلكه مراد مراجعه به سخنان و راهنمايي هاي آنان كه همواره باقي است باشد، كه در اين صورت مفهوم روايت اين مي‌شود كه سخنان و راهنمائي هاي ائمه (ع) كه از آنان بر جاي مانده همواره بايد محور عمل حتي در مسائل قيام و

---