16 - روايت جابر

جابر عن ابي جعفر(ع) قال : "الزم الارض و لا تحرك يدا ولا رجلا حتي تري علامات اذكرها لك - و ما اراك تدركها - : اختلاف بني فلان، و مناد ينادي من السماء و يجيئكم الصوت من ناحية دمشق ..."[1]

جابر از امام محمد باقر(ع) روايت مي‌كند كه فرمود: "بنشين و دست و پايت را [در جهت قيام و مبارزه ] حركت مده تا علاماتي كه برايت مي‌گويم مشاهده كني، و گمان نكنم [عمرت كفاف دهد و] آن علامات را درك نمايي : اختلاف بني فلان و ندا دهنده اي كه از آسمان فرا مي‌خواند و صدايي كه از ناحيه دمشق به شما مي‌رسد.

توضيح روايت

روشن است كه طرف سخن در اين روايت جابر است و شايد مربوط به يك قضيه خاص در يك جريان بخصوصي باشد.

يا اينكه در جابر ويژگي هاي خاصي بوده نظير آنچه براي سدير گفته شد [ظرفيت تحمل مشكلات مبارزه و كتمان اسرار را نداشته است ] يا اينكه مجلس از اغيار خالي نبوده [ و امام (ع) در شرايط تقيه اين سخنان را بيان فرموده اند].

يا اينكه غرض آن حضرت (ع) بيان علامتهاي حتمي قيام قائم به حق بوده تا ذهنيت جابر را - كه انواع ظلم و فشارها را در زمان خويش مشاهده مي‌نمود و بر اساس روايات مي‌دانسته كه قائم به حق آنها را برطرف مي‌كند و مي‌پنداشته كه هنگام آن فرا رسيده است - بشكند. [و بفرمايد اين زمان، زمان ظهور قائم نيست ].

به عبارت ديگر ذكر علايم ظهور مهدي و قائم به حق، شاهد بر اين معناست كه غرض آن حضرت (ع) نهي از تحرك همراه با كسي است كه پيش از بروز اين علامات ادعاي مهدويت مي‌نمايد، و ديگر احتمالات نظير آنچه ذكر گرديد. در هر صورت امثال اين گونه روايتها نمي تواند با ادله جهاد و امر به معروف و نهي از منكر با آن همه كثرتي كه دارد مقابله نمايد. چنان كه اين معني بر اهل نظر پوشيده نيست .

17 - روايت زر بن حبيش

زر بن حبيش قال : "خطب علي (ع) بالنهروان (الي ان قال) فقام رجل فقال : يا اميرالمؤمنين، حدثنا عن الفتن، فقال : ان الفتنة اذا أقبلت شبهت . ثم ذكر الفتن بعده

---