احتمال انحصار عدم موفقيت خروج پيش از قيام قائم (عج) به ائمه معصومين (ع)

احتمال ديگري كه بر فرض صدور اين روايت از امام (ع) وجود دارد اين است كه مراد از كلمه "منا - از ما" كه در روايت آمده تنها ائمه دوازده گانه (ع) باشد نه همه سادات علوي ; چرا كه شيعيان ائمه معصومين (ع) از آنان توقع و انتظار خروج و قيام داشتند و بر اين معني اصرار مي‌ورزيدند; پس امام (ع) خواسته است با بيان يك امر غيبي آنان را قانع سازد كه هركس از ما پيش از قائم خروج كند، به خاطر نبودن عده و عده و اسباب و امكانات لازم موفق نشده و پيروزي نمي يابد.

در هر صورت اين روايت بر فرض صدور آن به خروج ائمه (ع) يا خروج اهل بيت و اينكه آنان پيروزي تمام عيار و همه جانبه نمي يابند مربوط است . پس نمي توان به آن براي سكوت ما و عدم دفاع از اسلام و مسلمانان در مقابل هجوم كفار و دست نشاندگانشان در صورتي كه شرايط فراهم باشد و اميد پيروزي برود استناد نمود، و قويترين دليل بر امكان هرچيز وقوع آن است و اكنون ما مشاهده مي‌كنيم كه بحمدالله و منته انقلاب اسلامي ايران به رهبري يكي از سلاله هاي اهل بيت پيامبر6 كه به علم و فقاهت اسلامي آراسته شده به پيروزي رسيده است .

روايت متوكل بن هارون

نظير اين روايت (روايت ربعي) روايت متوكل بن هارون است كه از امام صادق (ع) در مقدمه كتاب صحيفه سجاديه نقل شده است .

بررسي زنجيره سند روايت متوكل : راوي اين روايت براساس نسخه صحيفه سجاديه كه به چاپ رسيده "عمير بن متوكل به نقل از پدر خويش متوكل بن هارون" است، اما كتاب فهرست (شيخ طوسي (ره" اين روايت را به متوكل بن عمر منسوب نموده [1] و از چنين شخصي در

---