كتابهاي رجال نامي چه به مدح يا مذمت نيامده است، مگر اينكه گفته شود: چون اصحاب ما صحيفه سجاديه را توسط او و به نام او قبول نموده اند، همين كار عملا دليل بر توثيق و تأييد متوكل بن هارون باشد. كه البته چنين تأييدي جاي تأمل است .

از سوي ديگر در سند روايت "ابوالمفضل محمد بن عبدالله بن مطلب شيباني" آمده است كه شخصيت او نيز از نظر علماي رجال مورد اختلاف است .

نجاشي مي‌نويسد: "من مشاهده نموده ام كه بزرگان اصحاب ما درباره وي چشم فرو مي‌نهند و او را ضعيف مي‌شمرند، آنگاه تأليف كتابهايي از جمله كتاب (فضايل عباس بن عبدالمطلب) را به وي منسوب مي‌داند."[1] و نفس تأليف همين كتاب در قدح روايت او كافي است ; زيرا بيانگر اين است كه وي در جهت مصالح و سياستهاي بني العباس حركت مي‌كرده .[ كه به تأليف كتاب فضايل عباس، سرسلسله خاندان بني العباس مبادرت نموده است ].

ابن غضائري مي‌نويسد: "محمد بن عبدالله بن مطلب شيباني، ابوالمفضل شخصي است كه از خود حديث مي‌ساخته و كارهاي منكر و خلاف بسياري مرتكب مي‌شده است ."[2]

خلاصه كلام اينكه سند اين روايت چندان صاف و مورد اعتماد نيست .

متن روايت : خلاصه اين روايت چنان كه در مقدمه كتاب صحيفه سجاديه آمده [3] اين گونه است :

"متوكل بن هارون (يكي از اصحاب امام صادق (ع" نقل مي‌كند كه يحيي فرزند زيد بن علي را (پس از شهادت پدرش) در راه خراسان ملاقات كردم، فرمود: از كجا مي‌آيي ؟ گفتم : از حج . احوال كسان و عموزادگان و بستگان خويش خصوصا امام جعفرصادق (ع) را پرسيد. [ او را از احوال (امام صادق (ع" و اندوه حضرتش براي شهادت زيد آگاه ساختند. يحيي فرمود: عمويم محمد بن علي (امام باقر(ع" پدرم را به درگير نشدن با بني اميه پند و اندرز داد و او را آگاه نمود كه اگر قيام كند پايان كارش به كجا مي‌انجامد].

سپس يحيي سؤال كرد: آيا از پسرعمويم درباره من چيزي نشنيدي ؟ عرض كردم : بلي، فرمود: چه شنيدي ؟ عرض كردم : دوست ندارم آنچه را شنيده ام رو به

---