ثالثا اينكه اين دو نفر (زراره و مؤمن الطاق) از ياران ويژه امام صادق (ع) و نمايندگان وي بودند، بدان گونه كه همه از اين جهت آنان را مي‌شناختند و مقتضاي مصالح سياسي زمان همين بود كه جواب صريح به زيد ندهند; زيرا همان گونه كه پيش از اين گفته شد مصلحت اقتضا مي‌كرد كه به حسب نظر دستگاه خليفه وقت آن حضرت به عنوان ركن حق و مجدد شريعت پس از آنكه دستهاي دروغ و تحريف به سوي آن گشوده شده بود باقي بماند، و حفظ آن حضرت در چنين شرايطي خود از مهمترين واجبات بود.

ضعف سند روايات وارده در مذمت زيد

بلي رواياتي كه بر مذمت زيد و تخطئه قيام وي دلالت داشته باشد وجود دارد، اما سند آنها بسيار ضعيف است و هرگز توان مقابله با صحيحه عيص بن قاسم و روايات ديگري كه در مدح و تأييد قيام زيد وارد شده و از سوي فقهاي اصحاب ما (رضوان الله عليهم) تلقي به قبول شده است را ندارد.

ما در اينجا يكي از آن روايات را به عنوان نمونه متذكر مي‌شويم و شايد اين واضح ترين روايت در اين زمينه باشد.

در كتاب كافي از محمد بن يحيي از احمد بن محمد، از حسين بن سعيد، از حسين بن جارود، از موسي بن بكر بن داب از كسي كه اين حديث را از امام باقر(ع) روايت كرده آورده است كه زيد بن علي بن الحسين بر ابي جعفر محمد بن علي امام باقر(ع) همراه با نامه هاي بسياري از اهل كوفه وارد شد كه در آن نامه ها مردم وي را به سوي خويش فرا خوانده و از او خواسته بودند كه خروج كند و به وي نوشته بودند كه همه از او پيروي خواهند كرد. امام باقر(ع) به وي فرمود: "اين نامه ها را آنان ابتدا به ساكن براي تو نوشته اند يا اينكه در پاسخ نامه ها و دعوت تو اين نامه ها را نوشته اند؟"

گفت : اينها را ابتدا به ساكن نوشته اند; چرا كه آنان به حق ما و قرابت ما با رسول خدا6 آگاهي دارند و آنچه را كه خداوند در كتاب خويش نسبت به مودت و وجوب اطاعت ما گفته مي‌دانند و مي‌بينند كه ما در فشار و رنج و بلا هستيم .

امام (ع) فرمود: "اطاعت چيزي است كه از جانب خداوند عزوجل واجب شده و سنتي است كه در ميان پيشينيان قرار داده و در ميان آيندگان ادامه خواهد داد، و اطاعت تنها براي يكي از ماست اما مودت و دوستي براي همه ما، امر خداوند نسبت به دوستانش اجرا خواهد شد به حكمي قطعي، و قضاي بي برگشت و تقديري معين شده، و سرآمدي مشخص تا وقتي معلوم ; پس هرگز كساني كه يقين به مبدأ و معاد ندارند، تو را خوار و سبك نگردانند، آنان تو را ذره اي از خداوند