"مجموعه قانون براي اصلاح جامعه كافي نيست . براي اينكه قانون مايه اصلاح و سعادت بشر شود به قوه اجرائيه و مجري احتياج دارد، به همين جهت خداوند متعال در كنار فرستادن يك مجموعه قانون - يعني احكام شرع - يك حكومت - دستگاه اجرا و اداره - مستقر كرده است . رسول اكرم 6 در رأس تشكيلات اجرايي و اداري جامعه مسلمانان قرار داشت ... اصولا قانون و نظامات اجتماعي مجري لازم دارد، در همه كشورهاي عالم و هميشه اين طور است كه قانونگذاري به تنهايي فايده ندارد، قانونگذاري به تنهايي سعادت بشر را تأمين نمي كند. پس از تشريع قانون بايستي قوه مجريه اي به وجود آيد.

قوه مجريه است كه قوانين و احكام را اجرا مي‌كند و ثمره قوانين و احكام عادلانه تشريع شده را عايد مردم مي‌سازد; به همين جهت اسلام همان طور كه قانون گذاري كرده قوه مجريه هم قرار داده است . ولي امر علاوه بر تصدي بيان و نشر و تبليغ احكام، متصدي قوه مجريه و اجراي احكام هم هست ."[1]

توجه و اهتمام به امر امامت و حكومت در شريعت مقدس اسلام تا جايي است كه در روايات وارد شده كه :

اين نكته را نيز همين جا بايد يادآور شد كه دولت و حكومتي كه بر فطرت و بر اعتقادات مذهبي كه در عمق دلهاي مردم ريشه دوانيده مبتني باشد، از متقن ترين و استوارترين حكومتهاست ; چرا كه آنچه ضامن حفظ و حراست از آن و احترام به مقررات و قوانين آن است، اعتقاد قلبي مردم است و عموما حكومتهاي متداول در جهان كه بر زور و سلطه متكي است از چنين پايگاه ويژه اي برخوردار نيست . و اين نكته اي است شايان توجه .

تقديس شريعت مقدس اسلام از ولايت و حكومت

نكته ديگري را كه بايد به آن توجه نمود اين است كه بيزاري و نفرت بسياري از مردم از اسم سلطان و حكومت و ملك و مفاهيمي مشابه آن يك امر عارضي است كه از ابتلاي طولاني آنان در زمانها و كشورهاي مختلف به حكومتهاي ستمگر و جائر و نالايق به اداره امور امت نشأت گرفته، وگرنه اصل حكومت و قدرت در صورتي كه صالح و عادل و مورد قبول و رضاي مردم بوده و حقوق و منافع مردم را در بر داشته باشد و قوانين مورد قبول آنان را به اجرا گذارد، چيزي است كه همواره چه از نظر عقل و شرع و چه از نظر كتاب و سنت مورد تقديس و ستايش بوده و امري پسنديده است .

---