را به كسي جز به مالك و يا وكيل او تحويل دهد. مگر اينكه از نگهداري مال و دسترسي به صاحب آن يا وكيل وي معذور باشد، كه در اين صورت مال را به حاكم مي‌سپارد."[1]

حكومت و وكالت

14 - "... و سزاوار است حاكم براي افراد سفيه افرادي را به عنوان وكيل مشخص كند كه سرپرستي و وكالت آنها را به عهده داشته باشند."[2]

15 - "... سرپرست امور مسلمين و حاكم آنان بايد براي سفيهان و ايتام و كساني كه مصالح خود را در جامعه تشخيص نمي دهند سرپرست و وكيلي مشخص كند تا حقوق آنها را مطالبه كرده و از آنان دفاع نمايد."[3]

حكومت و وصيت

16 - "... اگر شخصي قبل از آنكه از دنيا برود كسي را به عنوان اينكه عادل است وصي خود قرار داد اما پس از مرگ او وصي فاسق شد، ممكن است در اين صورت بگوييم كه وصايت باطل مي‌شود; زيرا وي بر اساس عدالت وصي بوده است و چون عدالت از بين رفته وصايت هم از بين مي‌رود، و در اين هنگام حاكم شخص اميني را به جاي او به عنوان وصي ميت مشخص مي‌كند...

و اگر ميت دو نفر را وصي خود قرار داد... حاكم آن دو را مجبور مي‌كند كه در كنار يكديگر به وظايف وصايت عمل نمايند; و اگر از همكاري با هم شانه خالي نمودند، حاكم مي‌تواند به جاي آنان اشخاص ديگري را به عنوان وصي ميت مشخص نمايد...

همچنين است اگر يكي از آنها مريض شد و يا از عهده انجام وظايف خود برنيامد، حاكم شخص ديگري را كه از عهده برآيد به جاي او تعيين مي‌كند."[4]

"واگر وصي به تنهايي از انجام وظايف وصايت ناتوان بود، حاكم مي‌تواند شخص ديگري را كمك او قرار بدهد; و نيز اگر خيانتي از او مشاهده گرديد مي‌تواند شخص امين ديگري را به جاي او بگمارد... همچنين اگر انسان بدون وصي از دار دنيا برود، حاكم مي‌تواند نظارت بر اموال و دارايي او را به عهده بگيرد."[5]

17 - "... اگر از وصي ميت خيانت آشكار گرديد، بر سرپرست امور مسلمين است كه او را عزل و شخص اميني را به جاي او بگمارد; و اگر خيانتي از او آشكار

---