[1] "ان الله تبارك و تعالي اتخذ ابراهيم عبدا قبل ان يتخذه نبيا، و ان الله اتخذه نبيا قبل ان يتخذه رسولا و ان الله اتخذه رسولا، قبل ان يتخذه خليلا، و ان الله اتخذه خليلا قبل ان يجعله اماما، فلما جمع له الاشياء قال : (اني جاعلك للناس اماما) قال : فمن عظمها في عين ابراهيم قال : (و من ذريتي)". (كافي، 175/1 كتاب الحجة، باب طبقات الانبياء و الرسل و الائمه (ع)، حديث 2)
[2] از آيه و روايت فوق نكات ديگري نيز به شرح زير استفاده مي‌گردد: الف : خداوند سبحان حضرت ابراهيم را براي اعطاي منصب امامت مورد ابتلا و آزمايشهاي متعدد قرارداد و چون از همه آنها سربلند بيرون آمد مقام امامت را براي او جعل نمود، در حقيقت خداوند حكيم اعطاي مسؤوليت امامت را در انتهاي مراحل تكاملي حضرت ابراهيم (ع) قرار داد. ب : حضرت ابراهيم از خداوند مي‌خواهد كه اين مقام براي فرزندان و ذريه او مهم باشد، اما از جواب خداوند متعال استفاده مي‌شود كه اين مقام موروثي نيست بلكه براساس صلاحيت ها و لياقت هاست و به ذريه حضرت ابراهيم چنانچه ظالم باشند نخواهد رسيد. ج : از امامت به عنوان عهد الهي ياد شده و عهد يك امر تكويني نيست، بلكه امري اعتباري است كه به جعل و قرارداد الهي بر عهده امام قرار داده مي‌شود و به همين جهت است كه وي واجب الاطاعة مي‌شود. د: اين مقام و منصب از جانب خداوند هرگز به ستمكاران نخواهد رسيد و افراد ظالم و ستمگر به هيچ وجه حق حكومت بر بندگان خدا را نخواهند داشت، و در صورت تسلط، حكومت آنان غاصبانه و غير شرعي است . (از افاضات استاد در درس)
[3] ص (38): 26.