تقريري ديگر براي قاعده لطف

سپس نويسنده براي رد قاعده لطف با تقريري ديگر با طرح شبهه ديگري چنين مي‌گويد:

"چگونه مي‌توان ثابت كرد كه خداوند تكاليفي شرعي وضع كرده است و حالا بايد به گونه اي بشر را از كم و كيف آن تكاليف آگاه كند؟."

نامبرده دليل متكلمين را نقل مي‌كند و سپس ايراداتي به آن وارد مي‌سازد. او در مقام نقل دليل آنان مي‌گويد:

"ما انسانها تكاليف و وظايفي عقلي مانند: [لزوم ] شكر منعم (سپاسگذاري از خداوندي كه به ما نعمت بخشيده است) و لزوم شناخت آفريدگار عالم داريم كه عقل، ما را به انجام آن الزام مي‌كند. از سوي ديگر ترديدي نيست كه بعثت انبياء به دليل آنكه با آوردن تكاليف شرعي همراه است، زمينه را براي عمل به تكاليف عقل مهيا مي‌سازد، زيرا عمل به تكاليف شرعي ما را به انجام تكليف عقلي نزديك مي‌كند (به عنوان مثال، با اداي نماز و پرداخت زكات، بخشي از وظيفه عقلي سپاسگذاري از خداوند نعمت بخش انجام مي‌پذيرد) با توجه به اين دو مقدمه (و با نظر به تعريف لطف) آشكار مي‌شود كه وضع قوانين شرعي و ابلاغ تكاليف ديني لطفي است كه ما را به اداي تكاليف عقلي خويش نزديك مي‌كند و از آنجا كه لطف بر خداوند سبحان واجب است، نتيجه مي‌شود كه وضع و ابلاغ تكاليف شرعي بر خداوند واجب است . اما ابلاغ تكاليف