آنها را چنين معرفي مي‌كند: آنان از چنان عزت نفس و مناعت طبعي برخوردار بودند كه در عين فقر و تنگدستي و در عين بي خانماني و نداري، انسان ناوارد و ناشناس وقتي آنان را مي‌ديد تصور مي‌كرد كه آنان غني هستند. در عين ناداري هرگز حاضر نبودند كه دست تكدي به نزد ديگران دراز كنند.[1]

از علي (ع) نقل است كه فرمود: "رضي بالذل من كشف عن ضره"[2] "هر كه راز مشكلات خود را براي كسي بگشايد، خود را خوار و ذليل كرده است ." از امام صادق (ع) نقل شده است : "از اخلاق مؤمن نيست كه تملق ديگران را بگويد و حسد بورزد مگر در طلب علم";[3] كه در آن صورت تملق، احترام به استاد و حسد، غبطه ديگران خوردن است .

8 - داشتن الگوي تربيتي

از مزاياي اديان آسماني به ويژه در مسائل تربيتي، ارائه الگوهاي عملي براي تعاليم اخلاقي و رفتاري است . الگو و اسوه يعني چيزي و كسي كه به عنوان راهنما و مقتدا انتخاب مي‌شود. اقتدا كردن به كسي، يعني حركت و دنباله روي در عقيده و گفتار و كردار آن كس . وجود الگوي عملي در اخلاق، از آن جهت ضرورت دارد كه ممكن است انسان نتواند چارچوبهاي كلي تعيين شده را به درستي تشخيص بدهد و تطبيق نمايد و يا ممكن است در عمل دچار افراط و تفريط شود. ممكن است براي كسب معنويت كه بسيار مطلوب است، به رياضت هاي خارج از روال شايسته و گاه غير شرعي و مشقت آور كشيده شود. در چنين اموري كه خطر خروج از اعتدال وجود دارد و يا امكان شناخت درستي از مسائل و تطبيق آنها نيست، وجود الگويي كه با اقتداي به او رفتار شود، كمك مي‌كند كه يا به كلي آفتي نداشته باشد و

---