در قرآن كريم به صراحت از اين كه آخرت عالمي بهتر از دنياست ياد گرديده، و اين حقيقت از تورات و صحف ابراهيم (ع) هم نقل شده است .[1] حيات آخرت ابدي است و حاكميت و ولايت در آن از آن خداوند است و تنها اوست كه فرمانروايي مي‌كند. براي احدي - بدون اجازه خداوند - امكان رياست و امر و نهي نيست . وجود عالم آخرت علاوه بر اين كه خواست زندگي جاويد از سوي انسانها را برآورده مي‌كند، در دنيا نيز اين تأثير تعيين كننده را دارد كه انسان را از درون كنترل مي‌كند و او را از فساد و تبهكاري باز مي‌دارد و اميد زندگي و حيات را در انسان زنده نگه مي‌دارد. نبود آن انسان را بي انگيزه مي‌كند و او را به سمت پوچي سوق مي‌دهد. نيكوكاران با اميد به آن تشويق خواهند شد، و ستم ديدگان به اين كه روزي حقوقشان احقاق شود اميدوار خواهند بود. و ظالمان و مجرمان از ترس آن هراسناك و نگران . نبود آن و حتي احساس اين كه چنين عالمي وجود ندارد، دست قدرتمندان و زورگويان را براي چپاول و زورگويي و اجحاف باز خواهد گذاشت و آنان را به طمع خواهد انداخت تا بيشتر ستم كنند. از طرف ديگر ضعيفان و مظلومان و ستم ديدگان را نا اميد و بي انگيزه خواهد كرد. جهاني پر از ستم، زورگويي، حق كشي و خالي از معنويت، حاصل چنين احساسي است .

اجل انسان

انسانها همچون ساير موجودات مادي عالم، در دنيا مدت تعيين شده اي دارند كه از آن به "اجل" تعبير مي‌شود. وقتي اجل هر موجودي فرا برسد، هيچ امان و مهلتي به وي نمي دهد و او را در كام مرگ مي‌كشد.

انسانها دو نوع اجل دارند: اجل مسمي و اجل معلق . (هو الذي خلقكم من طين ثم قضي أجلا و أجل مسمي عنده ثم أنتم تمترون )[2] "او كسي است كه شما را از گل

---