است ."(الهكم اله واحد فالذين لايؤمنون بالاخرة قلوبهم منكرة و هم مستكبرون )[1] "معبود شما معبودي است يگانه ; پس آنان كه به آخرت ايمان نمي آورند دلهايشان انكاركننده [ي حق ] است و مستكبرند." در قرآن كريم در آيات بسياري ايمان به آخرت را قرين ايمان به خدا آورده است : (ليس البر أن تولوا وجوهكم قبل المشرق و المغرب و لكن البر من آمن بالله و اليوم الاخر...)[2] "نيكوكاري آن نيست كه روي خود را به سوي مشرق و يا مغرب بگردانيد، بلكه نيكي آن است كه كسي به خدا و روز واپسين و... ايمان آورد."

گويا وجود عالمي ديگر به جز آنچه اكنون در آن زندگي مي‌كنيم، از خواست هاي فطري انسانهاست . براي انسان پذيرفته نيست كه سالياني محدود در دنيا زندگي كند و سپس نابود گردد و طومار زندگي اش براي هميشه در هم بپيچد. براي انسانها همواره اين سؤال مطرح بوده و هست كه سرانجامشان چه خواهد شد، و اين سؤال گوياي اين حقيقت است كه حيات بايد ادامه داشته باشد; و اگر نه، آفرينش عالم لغو تلقي مي‌شود.

نسبت دنيا به عالم آخرت، نسبت كشتزار به منزل است . "الدنيا مزرعة الاخرة".[3] دنيا كشتزاري است كه در آن مي‌كاريم و در منزلگاه اصلي كه همانا آخرت است برداشت مي‌كنيم . دنيا فرصتي است كه براي انسان فراهم شده تا براي راه طولاني اي كه در پيش دارد زاد و توشه به دست آورد. مي‌توان گفت : دنيا مقطعي از حيات طولاني انسان است و جزء ضروري حيات، تا با آن هر كسي بر اساس استعداد و توانايي اش ذخيره بيندوزد، تا آن ذخيره همانند بالي براي پرواز در سفر آخرت شود.

متقابلا آخرت در برابر دنيا از چنان حقيقتي برخوردار است كه خداوند دنيا را بازيچه شمرده است .[4] و چه شايسته است كه انسان آن خانه ابدي را به بازيچه و لهو نفروشد و اگر نه بي پناه خواهد شد.[5]

---