الا ليعبدون)[1] جن و انس را خلق نكردم مگر براي اين كه مرا عبادت و پرستش كنند; در تفسير اين آيه از اهل بيت (ع) وارد شده "اي ليعرفون"[2] يعني مرا خوب بشناسند; زيرا وقتي كه شناختند، به لوازم شناسايي عمل مي‌كنند و راه را طي مي‌كنند تا سالك الي الله و سرانجام فاني در حق شوند; وقتي كه انسان به حق رسيد و واصل شد، استعداد اين را پيدا مي‌كند كه ديگران را راهنمايي كند. لذا پيامبراكرم 6 در درجه اول عبد خداست و بعد رسول خدا، در تشهد نماز هم مي‌خوانيم : "و اشهد ان محمدا عبده و رسوله" شهادت مي‌دهم كه حضرت محمد بنده خدا و فرستاده خداست .

از عبوديت تا امامت

حديثي راجع به حضرت ابراهيم (ع) وجود دارد كه نظيرش در پيامبراكرم 6 هم هست . مرحوم كليني در كافي نقل مي‌كند:[3] عن زيد الشحام قال : سمعت ابا عبدالله (ع) يقول : "ان الله تبارك و تعالي اتخذ ابراهيم عبدا قبل ان يتخذه نبيا و ان الله اتخذه نبيا قبل ان يتخذه رسولا و ان الله اتخذه رسولا قبل ان يتخذه خليلا".

زيد شحام مي‌گويد: من از حضرت صادق (ع) شنيدم كه مي‌فرمود: خدا ابراهيم را بنده خودش قرار داد پيش از اين كه او را نبي قرار دهد; يعني اول در عبوديت خالص و كامل شد بعد استعداد نبوت پيدا كرد، آنگاه فرمود: و خدا ابراهيم را نبي قرار داد قبل از اين كه او را رسول قرار دهد; "نبي" يعني دارنده خبر و آورنده خبر، "رسول" يعني فرستاده . انبيا 124 هزار نفرند، اما همه آنها رسول نبودند، بلكه از روايت استفاده مي‌شود تنها آنهايي كه براي هدايت مردم فرستاده شدند و صاحب

---