بندگي بالاتر نبرد، چنانچه بعضي ها نسبت به خود حضرت علي (ع) غلو كردند، و - نعوذ بالله - مرتبه اي از الوهيت و خدايي را براي آن حضرت قائل شدند; آنها بايد بدانند كه حضرت علي (ع) خودش را تربيت شده پيامبر6 مي‌داند، در خطبه قاصعه كه بزرگترين خطبه نهج البلاغه است حضرت ارتباط خود را با پيامبراكرم 6 از بچگي تا آخر ذكر مي‌كند و خودش را تربيت شده پيامبر6 معرفي مي‌كند.

بنابراين حضرت امير(ع) در درجه اول مقام عبوديت پيامبراكرم 6 را ذكر كرده و بعد مقام رسالت او را; تا بفهماند اگر پيامبر به مقام شامخ رسالت رسيده است، ريشه و پايه اين مقام، عبوديت و بندگي خداست .

مقام رسالت مقامي نيست كه به هر كس داده شود، بايد شخص استعداد چنين مقامي را داشته باشد، و آن چيزي كه اساس رسالت است همانا مقام عبوديت و بندگي است . پس بايد اول به مقام عبوديت و بندگي خدا رسيد، نگوييد ما همه بنده خدا هستيم، زيرا در واقع ما ياغي هاي خدا هستيم نه بندگان او; بالاترين كمال انسان اين است كه در عبوديت و بندگي خدا به مقامي برسد كه فاني در حق شود، و خودش را در مقابل او هيچ بداند، اگر فاني في الله شد به بالاترين مقام رسيده و قهرا استعداد اين را دارد كه خدا او را براي هدايت ديگران بفرستد; براي اين كه او سالك الي الله شده، راه به طرف خدا را خوب طي كرده، پيچ و خم ها و كوره راههايي كه ممكن است انسان را به خطر بيندازد همه را بررسي كرده است و چون خودش سالك اين راه بوده راه را شناخته است . چنين كسي مي‌تواند به ديگران ارائه طريق كند و راه سير به خدا را به ديگران تعليم بدهد.

ما در دنيا آمده ايم براي اين كه كمال پيدا كنيم، از خاك طي مسافت كنيم و به سوي خدا حركت معنوي كنيم، قرآن فرموده است : (و ما خلقت الجن و الانس