مدرسه و دانشگاه نرفته بود، اهل خط نوشتن نبود، چنانچه خود قرآن هم نقل مي‌كند كه قبل از رسالت اهل نوشتن و كتاب خواندن نبود،[1] و در عين حال عفيف بود، اهل خيانت و دروغ و فريب نبود.

از طرفي اگر محتويات مطالبي را كه پيامبر اسلام در آئين خود آورده بررسي كنيم كه بعضي از آنها عبارتند از: اصول و معارف مربوط به خداشناسي، قيامت، ذات باري تعالي، صفات و افعال او، كيفيت خلقت، اخلاقيات، دستورات و احكامي كه در تمام شئون زندگي بشر مورد احتياج است، و نيز احكام مربوط به كيفيت ازدواج و انعقاد نطفه و انتخاب همسر و غذاهاي مربوطه و شير دادن بچه و تربيت او، و بعدا آنچه مربوط است به معلم و محيط مربوط به بچه، و ساير شئون فردي و يا اجتماعي افراد و تمام حقوق افراد و جامعه و حاكم نسبت به مردم و مردم نسبت به حاكم، و نيز نكاتي كه علم امروز كشف كرده، مانند بسياري از مسائل بهداشتي از قبيل ضديت خاك با ميكروبي كه به وسيله سگ به ظروف منتقل مي‌شود و صدها نمونه ديگر كه با پيشرفت علم معلوم شده، و در آن زمان كه اثري از علم و دانشگاه و فلسفه نبود در تعاليم اسلام به شكل مشروح مورد توجه قرار گرفته، و خبرهاي غيبي كه پيامبر آورده و محقق شده، همگي نشانه آن است كه پيامبر با منبع وحي مرتبط بوده است .

در يك كنگره جهاني كه در مورد مواد غذايي و دارويي از متخصصين دنيا تشكيل شده بود، وقتي يكي از پزشكان مسلمان "طب الصادق" را كه تا حدودي خواص غذايي و دارويي بعضي چيزها را متعرض شده مطرح كرده بود، همه حاضرين تعجب كردند كه چگونه امام صادق (ع) در 1200 سال پيش كه علم پزشكي بسيار ساده بود و پيشرفته نبود، نكات مهمي را بيان كرده اند. و ائمه (ع)

---