و از جمله امام صادق (ع) در روايتي خودشان فرموده اند: هرچه ما مي‌گوييم از پيامبراكرم 6 به ما رسيده،[1] و شما مي‌توانيد آن را به پيامبر6 نسبت دهيد.

از طرف ديگر مي‌دانيم آيين اسلام منحصر به مسائل عبادي نيست، سه يا چهار كتاب از بيش از شصت كتاب فقه اسلام فقط مربوط به عبادت است، مانند: طهارت، نماز، روزه، حج و زكات ; و در عين حال اينها هم آميخته به سياست مي‌باشند، مثلا نماز جمعه و جماعتش بايد با امام عادل باشد و حج نيز مشتمل بر مسائل مختلف سياسي است، در حد يك كنگره جهاني اسلام، و غير از عبادات ساير كتب فقهي مشتمل بر معاملات، اقتصاديات، امور قضائي و جزائي و مانند اينها مي‌باشد; و در مسائل اصولي مربوط به خدا و صفات او، فلسفه با آن پيشرفتي كه داشته نتوانسته بسياري از معارف ديني و مسائل را حل كند، در عين حال در تعاليم اسلامي به آنها كاملا توجه شده است .

به طور كلي با در نظر گرفتن اينها پي مي‌بريم شخصي كه آورنده اينهاست و قبل از ادعاي نبوت خواندن و نوشتن نمي دانسته و در محيط عربستان هم زندگي مي‌كرده، نبي و فرستاده خداست . اخلاقياتي هم كه پيامبر مطرح كرده عالي و برجسته است . علاوه بر آن در ارتباط با مسائل تاريخي يي كه بين يهود و نصاري شايع بوده و داستانهايي در تورات و انجيل ها به پيامبران نسبت داده شده كه آميخته با اوهام و خرافات بود، پيامبر مسائلي را كه مطابق عقل و منطق بود بدون اوهام و خرافات بيان مي‌كند.

مثلا راجع به حضرت لوط در تورات در سفر تكوين گفته شده است كه دخترانش به واسطه شراب او را مست كرده و در حال مستي با وي هم بستر شدند و در اثر اين هم بستري هر كدام به فرزند نامشروعي از او آبستن شدند! اسلام اين گونه مسائل را

---