احمد مي‌بايست نقل مي‌شد. البته در لاتين كلمه ديگري هست "پاراكليتوس" شبيه "پريكليتوس" كه مسيحيان به معناي تسليت دهنده ترجمه كرده اند و منظورشان احتمالا اين بوده كه بشارت حضرت عيسي (ع) را از بين ببرند، ولي از اين كه ائمه (ع) در مقام محاجه كلمه "فارقليطا" را به كار مي‌برده اند، معلوم مي‌شود در آن زمان روشن بوده كه "فارقليطا" معرب "پريكليتوس" و ترجمه "احمد" است . بنابراين اشتباهي كه شده اين بوده كه همان كلمه "احمد" كه حضرت عيسي (ع) به زبان آورده نقل نشده است، بلكه در ترجمه به زبان يوناني به "پريكليتوس" ترجمه شده، و بعدا با "پاراكليتوس" كه به معناي تسليت دهنده است خلط شده است .

ولي بايد گفت : بر فرض اين كه عبارات انجيل "پاراكليتوس" و به معناي تسليت دهنده باشد، طبق آنچه در بابهاي 14 و 15 و 16 انجيل يوحنا آمده است، اين تسليت دهنده با جهان كار دارد و جهان را به داوري مي‌خواند و از آينده خبر خواهد داد، پس بايد پيامبري باشد كه با جهان صحبت مي‌كند، قهرا نمي تواند آن روحي باشد كه به نظر مسيحيان در روز پنجاهم صعود عيسي (ع) يك لحظه براي حواريين نازل شد.

بررسي تورات در اين مورد

وقتي مي‌گوييم تورات، يك معناي عام دارد و يك معناي خاص، معناي خاص آن همان پنج سفري است كه مي‌گويند بر حضرت موسي نازل شده كه شامل سفر پيدايش، سفر خروج، سفر لاويان، سفر اعداد و سفر تثنيه مي‌باشد; و معناي اعم آن عبارت است از مجموع اسفار خمسه موسي و همه كتابهايي كه به پيامبران بعد از حضرت موسي (ع) تا زمان حضرت عيسي (ع) نسبت داده مي‌شود، و در حقيقت مجموع "عهد عتيق" را تورات مي‌گويند. در اين كتابها هم با همه تغييراتي كه در آنها