و به جاي اين كلمه در انجيل هايي كه از يوناني و سرياني نقل شده "پارقليطا" آمده كه به عربي "فارقليطا" شده است، و در اخبار و روايات ما كلمه "فارقليطا" زياد ذكر شده است كه قهرا "فارقليطا" معرب "پارقليطا" مي‌باشد.

انجيلي كه در زمان حضرت عيسي بوده، يعني كلامي كه حضرت عيسي داشته قطعا يوناني و سرياني نبوده است، حضرت عيسي (ع) زبانش عبري بود زيرا در بيت المقدس و با بني اسرائيل بود و آنها زبانشان عبري بوده، پس شايد كلمه اي كه حضرت عيسي (ع) داشته است كلمه پارقليطا نبوده، بلكه كلمه اي بوده است عبري كه در يوناني و سرياني از آن به پارقليطا تعبير شده است، وقتي كه به زبان لاتين (يونان) مراجعه مي‌شود كلمه "پريكليتوس" در زبان يوناني به معني بسيار ستوده بوده است كه همان معني "احمد" مي‌باشد.

شعري است در نصاب كه مي‌گويد: "محمد ستوده امين استوار" محمد يعني ستوده و احمد يعني بسيار ستوده، و اين ترجمه پريكليتوس در لغت لاتين است . بنابراين چنين بر مي‌آيد كه حضرت عيسي پيامبر را به نام "احمد" بشارت داده است، يعني همان كه در سوره صف آيه 6 مي‌فرمايد: (و مبشرا برسول يأتي من بعدي اسمه احمد) و عيسي بشارت دهنده به رسولي بود كه بعد از او مي‌آيد و نامش احمد است .

قرآن با سربلندي در مقابل مسيحيان آن زمان اين مطلب را عنوان كرد و هيچ تاريخي نقل نكرده است كه يك مسيحي آن را انكار كرده باشد، در صورتي كه همه مخالفين مي‌كوشيدند تا پيامبر اسلام را تكذيب كنند.

پس حدس زده مي‌شود كه حضرت عيسي (ع) خود لفظ احمد را گفته است، بعد در لاتين وقتي انجيل را به زبان يوناني منتقل مي‌كرده اند همان لفظ "احمد" را به "پريكليتوس" ترجمه كرده اند، بعد پريكليتوس در عربي معرب شد و به صورت "فارقليطا" در آمد. در صورتي كه معمولا اسم را نبايد ترجمه نمود و همان لفظ