"و هم الانبياء و صفوته من خلقه حكماء" و آنان پيامبران برگزيده از خلق خدا هستند و حكما مي‌باشند; يعني پيامبران حكيم و برگزيده شده عالم اند به آنچه مصلحت بشر است .

دو نوع حكمت داريم : علمي و عملي ; حكمت علمي يعني در مقام علم، فرد حكيم عالم به مصالح است ; اما حكمت در مقام عمل يعني چيزي را كه مصلحت است انجام بدهد. پيامبران حكيم هستند، هم از نظر علمي يعني آنچه مصلحت بشر است از طرف خدا به وسيله وحي دريافته اند، و در مقام عمل هم بر طبق حكمت عمل مي‌كنند.

"مؤدبين بالحكمة" ادب شده اند به واسطه حكمتي كه خداوند به آنها عنايت فرموده است، "مبعوثين بها" و مبعوث به آن هستند; يعني برانگيخته شده اند كه حكمتي را كه از طرف خدا دريافت كرده اند در بين بشر اجرا كنند; "غير مشاركين للناس - علي مشاركتهم لهم في الخلق و التركيب - في شئ من احوالهم" پيامبران در عين حال كه در مقام خلقت و تركيب مثل افراد بشر هستند، ولي از نظر حالات روحي و معنوي فوق بشرند، يعني تكامل پيدا كرده اند و به مقامي رسيده اند كه مي‌توانند به وسيله جبرئيل امين مطالب بالا را تلقي كنند; اين است كه مي‌فرمايد "غير مشاركين للناس" پيامبران با مردم شركت ندارند; و جمله "علي مشاركتهم لهم في الخلق و التركيب" جمله معترضه است، يعني در عين حال كه با مردم در خلقت و تركيب شركت دارند ولي در حالات روحي و معنوي با مردم ديگر شركت ندارند، يعني مقامشان بالاتر از ساير مردم است . "مؤيدين من عند الحكيم العليم بالحكمة" و از جانب خدايي كه عالم و حكيم است به حكمت تأييد شده اند; يعني حكمت خدايي را به اندازه اي كه بشر ظرفيت دارد تلقي كند، پيامبران از خداوند متعال تلقي كرده اند. "ثم ثبت ذلك في كل دهر و زمان" سپس اين بعثت در هر زمان و دوره اي ثابت شد.