محول كنيم اين دو اشكال كه گفتيم وجود دارد، و لذا ما مي‌بينيم عملا حتي در كشورهاي متمدن جهان هر سال يك قانون مي‌گذرانند و بعد از چندي مواجه با اشكال مي‌شوند و مجبور هستند كه از آن قانون صرف نظر كنند، و اين دليل بر اين است كه اينها نمي توانند تمام خصوصيات را پيش بيني كنند.

پس لازم است از طرف خداوند متعال كه عالم و قادر و حكيم است قانوني براي بشر تنظيم شود كه در معاملات و داد و ستدها و زندگي عدالت اجتماعي او را تأمين كند و نياز بشر را از اين جهت برطرف سازد، و از طرفي خود خداوند متعال يك موجود مجرد است و فوق اين است كه با افراد تماس داشته باشد، پس بايد انسان كاملي كه از عالم غيب مطالب به او وحي مي‌شود واسطه بين انسان و خدا باشد و حقايق و قوانين را تلقي و به بشر ابلاغ كند، و قهرا در قانون خداوند متعال آن دو اشكال كه گفتيم نيست، براي اين كه خداوند محيط به همه شئون عالم و مصالح و مفاسد است، و ديگر اين كه خداوند متعال در اين قانون حظ و بهره اي ندارد تا بگوييم به نفع خودش قانون مي‌گذارد، خداوند احتياج ندارد و قهرا آنچه كه مصلحت بشر است در نظر گرفته مي‌شود. پس ما به پيامبر احتياج داريم و براي شناخت او هم بايد كاري از او صادر بشود كه نشان دهد با خداوند ارتباط دارد; زيرا هر كس ممكن است ادعا كند كه من از طرف خدا آمده ام، بايستي كسي كه از طرف خدا فرستاده مي‌شود خدا به او قدرتي داده باشد كه بتواند كارهاي فوق طاقت بشر انجام دهد كه اين اسمش معجزه است .

اين خلاصه چيزي است كه شيخ الرئيس در شفا براي اثبات نبوت مي‌گويد، آن وقت ايشان تعبير جالبي هم دارند كه مي‌فرمايد: "فالحاجة الي هذا الانسان في ان يبقي نوع الناس و يتحصل وجوده، أشد من الحاجة الي انبات الشعر علي الاشفار و علي الحاجبين و تقعير الاخمص من القدمين و اشياء اخري من المنافع التي