اغوا كرد، و اين كه در تورات مي‌گويد مار آنها را اغوا كرد برخلاف ظاهر قرآن است .

بر اساس روايات مختلف بعضي گفته اند شجره ممنوعه گندم بوده است، بعضي گفته اند كافور بوده، بعضي گفته اند شجره حسد بوده، و بعضي گفته اند انگور بوده ; تورات مي‌گويد درخت معرفت نيك و بد بود. روايتي داريم كه مضمون آن جمع بين همه احتمالات است . از امام (ع) سؤال شده كه علت اختلاف روايات در مورد شجره ممنوعه چيست ؟ جواب فرموده اند: درختهاي بهشت اين طوري است كه هر درختي چه بسا ميوه هاي مختلف دارد.[1] ولي چرا از حسد و معرفت نيك و بد به درخت تعبير شده است با اين كه اينها امور معنوي هستند؟ در جواب بايد گفت : همين طور كه غذاهاي مادي از درخت گرفته مي‌شود، از منشاء غذاهاي معنوي نيز چه خوب آنها و چه بد به عنوان كنايه و مجاز گاهي به درخت تعبير مي‌شود، درخت حسد يعني ريشه و منشاء و پايگاه حسد.

در بعضي روايات آمده كه شجره ممنوعه آن كمالات و علوم و نورانيتي است كه آل محمد داشتند و اسامي آنان بر ساق عرش مكتوب بود و با مشاهده آنها در ذهن آدم و حوا خطور كرد كه ما با اين مقام و قربي كه داريم - تا آنجا كه آدم مسجود ملائكه واقع شد - كسي از ما بالاتر نيست، و چرا نبايد علوم و كمالات آل محمد را داشته باشيم ؟ همين احساس حسادت بود كه آدم و حوا از آن نهي شده بودند.[2]

جريان گناه حضرت آدم و عصمت پيامبران (ع)

با اين كه براي ما مسلم است كه پيامبران خدا بايد معصوم باشند بحث ديگري در اينجا مطرح است كه چطور آدم كه پيغمبر خدا بود از دستور خدا تخلف كرد؟

راجع به اصل عصمت نخست بايد كلمه عصمت را معني كنيم ; عصمت

---