مي‌كنند، تو برو جلو ببين هيچ كس جلويت را نمي گيرد.

وقتي حوا به طرف درخت رفت، ملائكه اي كه موكل بودند خواستند جلوگيري كنند، از طرف خدا دستور داده شد جلوگيري از كسي بايد كرد كه عقل و تميز ندارد و او چون عقل و تميز و هوش دارد و مختار خلق شده است جلويش را نگيريد. حوا هم رفت و ديد كسي جلويش را نگرفت، باورش آمد كه استفاده از اين درخت حلال شده است و از آن درخت خورد، و به آدم گفت كه من از درخت خوردم و اتفاقي نيفتاد و اين حكم نسخ شده است، آدم هم باور كرد و از آن خورد.[1]

در اين صورت نمي توانيم بگوييم آدم و حوا گناه علني سختي انجام داده اند، فقط اگر اشتباهي باشد اين است كه چرا آدم و حوا بعد از آن كه خدا آنها را نهي كرد عجولانه سراغ آن درخت رفتند؟ چرا مار كه قسم خورد قسم او را باور كردند؟ در حقيقت زود باوريشان گناه است و الا بعد از آن كه شيطان در دهان مار براي آنها ثابت كرد كه حلال است از آن درخت خوردند، و فكر كردند كه مار يكي از حيوانات است و دروغ نمي گويد. مطابق اين روايت شيطان به وسيله مار به بهشت رفته است . از بعضي روايات ديگر استفاده مي‌شود كه آدم و حوا جلوي در بهشت مي‌آمدند و در آنجا با شيطان مواجه مي‌شدند. از بعضي روايات ديگر استفاده مي‌شود كه شيطان به صورت يكي از حيوانات در آمد و به بهشت رفت .[2] به هرحال در اينجا بحثي است كه شيطاني كه از بهشت رانده شده بود چطور به بهشت راه پيدا كرد؟ اين مسأله خيلي مهم نيست، اما از قرآن استفاده مي‌شود كه شيطان آدم و حوا را

---