ملائكه فضيلت داري، پس قدر خود را بدان و خود را به دنيا و متاع آن نفروش .

اگر انسان كامل شود و فريب شيطان را نخورد مانند پيغمبراكرم 6 وجودي است كه در او نقص نيست و از ملائكة الله هم فضيلتش زيادتر است ; زيرا خدا هيچ گاه به ملك نمي گويد كه به يك موجود نازلتر از خود سجده كن ; اين كه ملائكه مأمور شدند به آدم سجده كنند، اين سجده تواضع و كرنش بود و موجود پايين تر بايد نسبت به موجود بالاتر كرنش كند. هرچند سجده براي خدا عبادت است و عبادت غير خدا جايز نيست، اما تواضع براي غير خدا صحيح است و سجده ملائكه به آدم جنبه تواضع و اطاعت داشته است ; بنابراين خدا مي‌خواسته با تكرار فراوان اين داستان در قرآن، نعمت بزرگي را كه به ما داده است به ما بفهماند; يعني شرافت انساني را كه از مرتبه حيوانيت فراتر رفته است به ما نشان دهد.

3- نكته سوم اين است كه خداوند مي‌خواسته به ما تذكر دهد كه شما چنين دشمن بزرگي مانند شيطان داريد و او وعده داده است كه هميشه شما را گول بزند. انسان اگر دشمن خود را بشناسد اين خود يك پيروزي براي او در زندگي محسوب مي‌شود. پس خداوند با ذكر داستان و وعده شيطان براي فريب ما، دشمن را به ما معرفي كرده است . حال اگر با وجود شناختن دشمن كسي به دام او افتاد اين ديگر از سستي خود اوست، زيرا خدا حتي راههاي وسوسه شيطان را به ما معرفي كرده است .

4- منظور ديگري كه ممكن است از تكرار زياد اين داستان داشته باشد اين است كه خدا خواسته است به ما تفهيم كند كه آدم، پدر شما، در يك مورد كه از شيطان اطاعت كرد مقامش از او گرفته شد و به او گفته شد: (اهبطوا) برو پايين، پس ما كه دائما غرق در گناه هستيم وضعمان چه خواهد شد؟

راجع به اين موضوع شعراي عرب و عجم اشعاري دارند، در شعر فارسي چنين آمده است :