آدم يك گناه كرد و گناه او هم ترك اولي بود، مع ذلك مبغوض شد و از بهشت برين و از مقام قرب حق و مرافقه ملائكة الله مطرود شد، پس ما با اين همه گناه و عصيان چه خواهيم كرد؟ اگر چنانچه هر شب چند دقيقه اي كارهاي روزانه خود را در نظر بياوريم، برخوردها، صحبت ها، جلسه هايي كه داشته ايم، معلوم مي‌شود كه ما خيلي گرفتاريم . مخصوصا هر كس هر اندازه مقامش بالاتر باشد مسئوليت و گرفتاريش زيادتر است ; اگر يك عالم روحاني مورد توجه مردم باشد و يك قدم كج بگذارد، چه بسا جامعه اي را از حق و حقيقت منحرف كند. شعر عربي هم به اين مضمون گفته اند:

اي انسان فراموش كرده اي كه خدا آدم را با يك گناه از بهشت بيرون كرد؟! تو چطور با اين همه معصيت اميد داري به بهشت بروي ؟! پس حداقل توبه كن كه خدا وعده داده است و راه توبه باز است . البته اميد فقط بدون عمل و بدون جبران گذشته ها ظاهرا فايده اي ندارد، ما بايد زمينه عدل و بخشش خدا را فراهم كنيم . قرآن كتاب درس است، كتاب عبرت است، داستان سرايي و قصه گويي نمي كند.

گناه شيطان چه بود؟

گناه شيطان استكبار بود يعني خود را بزرگ حساب كرد. خودبيني او سبب شد كه به طور كلي مطرود رحمت حق شود. حضرت علي (ع) خطبه قاصعه را كه