نبوغ و خوش‌فهمى ايشان‌

با وجود چنان پشتكار و سرسختى در تحصيل علم، ايشان استعداد قوى، و خوش فهمى و نبوغ سرشارى داشت. چنانكه با اينكه هنوز 21 سال از بهار عمرش نگذشته بود در درس فقه و اصول مرحوم آيت اللّه حائرى شركت مى‌نمود. و از شاگردان مبرز درس ايشان به شمار مى‌رفت. و پيوسته مورد توجه استادش بود. به گونه‌اى بود كه خودشان مى‌فرمودند: «آقاى [ميرزا محمود] آشتيانى كه تقريرات درس مرحوم آقاى حاج شيخ عبد الكريم را مى‌نوشت گاهى كه در درس مطلبى برايشان درست روشن نمى‌شد. و يا اشكالى داشتند از مرحوم آقاى خوانسارى يا از من سؤال مى‌كردند. و با ما در ميان مى‌گذاشتند.»

معظم له خيلى بحاث بودند و در درس اساتيدش خصوصا شيخ عبد الكريم ايراد و اشكال مى‌كردند. و استاد نيز به ايرادات ايشان توجه داشتند.

وقتى از خود آيت اللّه گلپايگانى سؤال شده بود آيا در درس آيت حائرى اشكال مى‌كرديد؟ فرموده بودند: «آرى من و آقا حاج سيد محمد تقى خوانسارى و آقاى حاج مير سيد على يثربى و آقاى اراكى در درس ايشان اشكال مى‌كرديم.»

قابل توجه است كه اشكالات مرحوم آيت اللّه گلپايگانى و امثالش يك اشكالات عميق و اساسى بود كه حتى گاهى موجب تغيير مبناى استاد مى‌شد. و روى همين جهت‌