بود كه اشكالاتشان مورد توجه استاد بود، و وقتى ايشان مى‌خواست اشكال كند استاد ساكت مى‌شدند تا همگان اشكال ايشان را بشنوند كه چه بسا اشكال ايشان موجب مى‌شد كه عده‌اى مطلب را بهتر بفهمند. خود آيت اللّه گلپايگانى روزى به مناسبتى در مورد نحوه اشكال كردن فرموده بودند: «من خودم در حوزه درسى استادمان آقاى حاج شيخ عبد الكريم حرف مى‌زدم و اشكال مى‌كردم ولى مطلب را اول با خودم بازگو مى‌كردم اگر خودم مى‌توانستم جوابى براى مطلب پيدا كنم و رفع اشكال نمايم، نمى‌گفتم. بلى اگر جوابى براى آن نمى‌يافتم آنگاه مطرح مى‌كردم.»

***