«مصاحبه‌اى با آيت اللّه مؤمن»

از همان زمانى كه آشنائى با اين مرد بزرگ پيدا كردم، حضور در محضر مبارك ايشان، انسان را به ياد خدا مى‌انداخت و از كسانى بود كه حاضر شدن در محضر مقدسش مذكّر و يادآور خدا و پيامبر و ائمه طاهرين عليهم السّلام و روز قيامت بود. اين مرد بزرگوار از جهات مختلفى بر حوزه علميه حق عظيم دارد.

از نظر علمى خودشان يكى از استوانه‌هاى بزرگ علمى بودند كه در مسائل فقهى مسائل شرعى را در كمال دقت مورد بررسى قرار مى‌دادند. و نسبت به اداره امور حوزه عنايتى خاص داشتند. اولين مدرسه تحت برنامه‌اى كه در حوزه مقدسه قم شكل گرفت مدرسه‌اى بود كه به امر مبارك معظم له دائر شد. نسبت به حوزه تأكيد داشتند كه بايد حوزه استقلال خودش را داشته باشد و تأكيد مى‌فرمودند كه طلاب و محصلين با كمال دقت به درس و بحث مشغول باشند.

از نظر حضور در مسايل سياسى و مبارزات و انقلاب بايد عرض كنم كه قبل از پيروزى انقلاب بعد از آنكه مبارزات شكل خوبى گرفت، حضرت امام (ره) استوانه‌اى بود كه در نجف مبارزات را رهبرى مى‌فرمودند و اين بزرگ مرد پشتوانه‌اى بود كه در حوزه علميه قم حضور داشت. اعلاميه‌هائى كه در مقابله و با مخالفت رژيم طاغوتى از ايشان صادر مى‌شد، در سطح مراجع بعد از حضرت امام دومين اطلاعيه‌اى بود كه با كمال قاطعيت و شهامت در مقابل جنايات و خلافكاريهاى طاغوت صادر مى‌شد. اگر خود آنجناب تنها اقدام به دادن اطلاعيه مى‌فرمودند اطلاعيه بسيار محكم و متين بود.

بنابراين؛ حضرت آيت اللّه العظمى گلپايگانى (ر ض) سهم بزرگى در شكل گرفتن انقلاب اسلامى ما داشتند. بعد از پيروزى انقلاب هم همواره كمك حضرت امام بود.