شاگردان آيت اللّه حائرى بعنوان فرد شاخص در حوزه علميه قم بودند.

مرحوم آيت اللّه العظمى گلپايگانى يك فرد مدقق بود يعنى در مسأله موشكافى مى‌كرد و دقت بيشتر مى‌كرد. براى شناختن مراتب دقت نظر او كافيست كه حواشى و تعليقات ايشان را ملاحظه نمود، كه از جمله عروة الوثقى كه يك رساله عمليه بزرگى است براى شيعه، از همان زمانيكه اين كتاب درآمده الى يومنا هذا علماء بر اين كتاب تعليقه نوشته‌اند اما از ميان همه اين تعاليق و حواشى، با احترام نسبت به همه تعاليق و حواشى دو تعليقه فوق العاده است.

1- تعليقه مرحوم آيت اللّه بروجردى كه عمق نظر و دقت بيشتر او را مى‌رسانيد. 2- تعليقه مرحوم آيت اللّه العظمى گلپايگانى.

اما خدمات حوزوى معظم له، در اين سى سال اخير- يعنى بعد از فوت مرحوم آيت اللّه بروجردى كه بخشى از زعامت حوزه يا اكثريتش بر دوش او بود- نسبت به حوزه فوق العاده كوشش مى‌كرد كه حوزه بايد حوزه علمى باشد. يعنى: 1، عمقى باشد. 2، حوزه مستقل باشد. 3، علاوه بر اين در اين حوزه عشق به اهل بيت و اوامر اهل بيت عليهم السّلام حاكم باشد. گاه‌گاهى در مجالس خصوصى براى مدرسين و براى كسانيكه در محضر ايشان حضور داشتند صحبت از حضرت ولى عصر (عج) و صحبت از اهل بيت عليهم السّلام مى‌كرد همه‌اش اشك در چشم‌هاى او حلقه مى‌زد، پيداست كه چه علاقه‌اى نسبت به اهل بيت داشت، علاقه خداداى و وافرى داشت.

خصوصا كتابهائيكه در مسير اهل بيت عليهم السّلام بود، در نشر آنها كوشا بود و نسبت به آنها علاقه‌اى داشت. مرحوم آيت اللّه العظمى گلپايگانى مرد سحرخيزى بود كه از همان دوران جوانى سحرخيز بود اين براى ما طلاب درس بزرگيست. نماز شبش ترك نمى‌شد بعد از اقامه نماز شب در منزل، وقت اذان يا قبل از اذان مشرف به حرم مطهر مى‌شدند، زيارت مى‌كردند بعد تا طليعه آفتاب مشغول تعقيبات بودند. دعاى مصباح او ترك نمى‌شد و اين خود براى ما درس است، يك آدميكه بايد تدريس كند و تأليف كند و حوائج مردم را جواب گويد، نسبت به نماز و تعقيبات نماز و مناجات اين همه علاقه‌مند باشد.

همه اينها را ميديديم نه تنها من ديگران هم پيش از من مى‌دانند.