واجب ترك آن است اگرچه گوشت ذبيحه بواسطه آن حرام نمى‌شود.

چهارم- آنكه پيش از بيرون آمدن روح، مغز حرام را كه در تيره پشت است ببرند.

پنجم- آنكه در جائى حيوان را بكشند كه حيوان ديگر آنرا ببيند.

ششم- آنكه در شب يا پيش از ظهر روز جمعه سر حيوان را ببرند ولى در صورت احتياج عيبى ندارد.

هفتم- آنكه خود انسان چهارپائى را كه پرورش داده است بكشد.

احكام شكار كردن با اسلحه‌

مسئله 2610- اگر حيوان حلال گوشت وحشى و يا اهلى را كه وحشى شده با اسلحه شكار كنند، با پنج شرط حلال و بدنش پاك است:

اول- آنكه اسلحه شكار مثل كارد و شمشير برنده باشد، يا مثل نيزه و تير، تيز باشد كه بواسطه تيز بودن، بدن حيوان را پاره كند و اگر بوسيله دام يا چوب و سنگ و مانند اينها حيوانى را شكار كنند پاك نمى‌شود و خوردن آن هم حرام است. و اگر حيوانى را با تفنگ شكار كنند، چنانچه گلوله آن تيز باشد كه در بدن حيوان فرورود و آنرا پاره كند پاك و حلال است، و اگر گلوله تيز نباشد بلكه با فشار در بدن حيوان فرورود و حيوان را بكشد؛ يا بواسطه حرارتش بدن حيوان را بسوزاند و در اثر سوزاندن، حيوان بميرد پاك و حلال بودنش اشكال دارد.

دوم- كسيكه شكار ميكند، بايد مسلمان باشد يا بچه مسلمان باشد كه خوب و بد را بفهمد و اگر كافر يا كسيكه اظهار دشمنى با اهل بيت پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله را مى‌كند حيوانى را شكار نمايد، آن شكار حلال نيست‌

سوّم- اسلحه را براى شكار كردن حيوان بكار برد و اگر مثلا جائى را نشان كند و اتفاقا حيوانى را بكشد، آن حيوان پاك نيست و خوردن آن هم حرام است.

چهارم- در وقت بكار بردن اسلحه نام خدا را ببرد و چنانچه عمدا نام خدا را نبرد شكار حلال نميشود ولى اگر فراموش كند اشكال ندارد.