مسئله 1691- اگر مرد زن خود را مجبور كند كه غير جماع كار ديگرى كه روزه را باطل ميكند بجا آورد، كفاره زن را نبايد بدهد و بر خود زن هم كفاره واجب نيست.

مسئله 1692- كسيكه بواسطه مسافرت يا مرض روزه نميگيرد، نميتواند زن روزه‌دار خود را مجبور بجماع كند. ولى اگر او را مجبور نمايد، كفاره بر مرد واجب نيست.

مسئله 1693- انسان نبايد در بجا آوردن كفاره كوتاهى كند، ولى لازم نيست فورا آنرا انجام دهد.

مسئله 1694- اگر كفاره بر انسان واجب شود و چند سال آنرا بجا نياورد، چيزى بر آن اضافه نميشود.

مسئله 1695- كسيكه بايد براى كفاره يك روز شصت فقير را طعام بدهد اگر به شصت فقير دسترسى دارد، نبايد بهر كدام از آنها بيشتر از يك مد كه تقريبا ده سير است طعام بدهد، يا يك فقير را بيشتر از يك مرتبه سير نمايد، ولى ميتواند براى هريك از عيالات فقير اگرچه صغير باشند يك مد بآن فقير بدهد.

مسئله 1696- كسيكه قضاى روزه رمضان را گرفته، اگر بعد از ظهر عمدا كارى كه روزه را باطل ميكند انجام دهد، بايد بده فقير هر كدام يك مد كه تقريبا ده سير است طعام بدهد و اگر نميتواند، سه روز روزه بگيرد.

جاهائيكه فقط قضاى روزه واجب است‌

مسئله 1697- در چند صورت فقط قضاى روزه بر انسان واجب است و كفاره واجب نيست:

اول- آنكه در شب ماه رمضان جنب باشد و بتفصيلى كه در مسئله 1639- گفته شد تا اذان صبح از خواب دوم و يا سوم بيدار نشود.

دوم- عملى كه روزه را باطل ميكند بجا نياورد ولى نيت روزه نكند، يا ريا كند، يا قصد كند كه روزه نباشد، يا قصد كند كارى كه روزه را باطل ميكند انجام‌