ميگويد مغرب شده افطار كند و بعد بفهمد مغرب نبوده است، قضا و كفاره بر او واجب ميشود.

مسئله 1683- كسيكه عمدا روزه خود را باطل كرده، اگر بعد از ظهر مسافرت كند، يا پيش از ظهر براى فرار از كفاره سفر نمايد كفاره از او ساقط نميشود بلكه اگر قبل از ظهر مسافرتى براى او پيش‌آمد كند، بنابر احتياط كفاره بر او واجب است.

مسئله 1684- اگر عمدا روزه خود را باطل كند. و بعد عذرى مانند حيض يا نفاس يا مرض براى او پيدا شود، كفاره بر او واجب نيست.

مسئله 1685- اگر يقين كند كه روز اول ماه رمضان است و عمدا روزه خود را باطل كند، بعد معلوم شود كه آخر شعبان بوده كفاره بر او واجب نيست.

مسئله 1686- اگر انسان شك كند كه آخر رمضان است يا اول شوال و عمدا روزه خود را باطل كند، بعد معلوم شود اول شوال بوده كفاره بر او واجب نيست.

مسئله 1687- اگر روزه‌دار در رمضان با زن خود كه روزه‌دار است جماع كند، چنانچه زن را مجبور كرده باشد، كفاره روزه خودش و روزه زن را بايد بدهد و اگر زن بجماع راضى بوده، بر هر كدام يك كفاره واجب ميشود.

مسئله 1688- اگر زنى شوهر روزه‌دار خود را مجبور كند كه جماع نمايد، يا كارى ديگرى كه روزه را باطل ميكند انجام دهد، واجب نيست كفاره روزه شوهر را بدهد.

مسئله 1689- اگر روزه‌دار در ماه رمضان، زن خود را مجبور بجماع كند و در بين جماع، زن راضى شود، بنابر احتياط واجب بايد مرد دو كفاره و زن يك كفاره بدهد.

مسئله 1690- اگر روزه‌دار در ماه رمضان با زن روزه‌دار خود كه خواب است جماع نمايد، يك كفاره بر او واجب ميشود و روزه زن صحيح است و كفاره هم بر او واجب نيست.